Ημουν τουρίστας για 7 μέρες...

Kαρδαμύλη, Μεσσηνιακή Μάνη

Με πολύ μεγάλη δυσκολία και με τη σκέψη ότι μπορεί αυτές να ήταν οι τελευταίες "κλασικές διακοπές" μου, επέστρεψα από την Καρδαμύλη, στη Μεσσηνιακή Μάνη. Δυστυχώς, η άφιξη του εκκαθαριστικού της εφορίας λίγο πριν φύγω, δε βοήθησε στην ανεμελιά των λίγων ημερών. Η βεβαιότητα, όμως, του "έχει ο Θεός" δούλεψε περιέργως για μια ακόμα φορά, με αποτέλεσμα να χαρώ τις βουτιές μου. Περίεργα πράγματα!
Και τι μας ενδιαφέρουν εμάς αυτά; θα μου πείτε. Σωστό.
Στις ωραίες διακοπές μου λοιπόν διαπίστωσα μερικά πράγματα: οι τιμές δεν έχουν πέσει τόσο όσο χρειάζεται για να γίνουν ελκυστικές στο μέσο Ελληνα, που δοκιμάζεται όσο ποτέ οικονομικά. Υπάρχουν ακόμα εστίες εκμετάλλευσης είτε με εξαιρετικά χαμηλές υπηρεσίες είτε με εξαιρετικά υψηλές τιμές, από "επαγγελματίες" που περιμένουν να βγάλουν σε δύο μήνες όσα βγάζουν οι άλλοι σε 12. Τουτέστιν, η νοοτροπία της αρπαχτής καλά κρατεί. Μοιραίο αναπότρεπτα για τους ίδιους, πολύ σύντομα δε. Το προσωπικό σε καταστήματα, εστιατόρια, ξενοδοχεία, υπηρεσίες είναι -πολύ συχνά- εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου, γιατί η απασχόληση δεν περνάει από ποιοτικά κριτήρια επιλογής (αυτό, ευτυχώς, δεν ήταν ο κανόνας).
Θα μπορούσα να παραθέσω και άλλες παρατηρήσεις μου αλλά όλοι τα ξέρουμε αυτά. Κατά τη διάρκεια των διακοπών μου, πόσταρα στο facebook διάφορες θετικές προτάσεις / επιλογές, ενώ προσπαθούσα να ενημερώσω για μέρη/υπηρεσίες που πρέπει να αποφεύγουμε τηρώντας στοιχειώδη καταναλωτική συνείδηση. Ελπίζω έστω και ένας να απέφυγε τις δικές μου λακούβες.
Συζητώντας με τους επαγγελματίες του τουρισμού στην υπέροχη Μεσσηνιακή Μάνη με τις απίστευτες ομορφιές, διαπίστωσα ότι υπάρχει μια σημαντική μείωση και του ξένου τουρισμού, ακόμα και από χώρες που δεν αντιμετωπίζουν κάποιο άμεσο οικονομικό πρόβλημα. Γιατί;
Γιατί η εικόνα της Ελλάδας που κυριαρχεί στο εξωτερικό είναι η εικόνα του ΧΑΟΥΣ. Οι συνεχείς δηλώσεις ξένων αξιωματούχων, τα δημοσιεύματα, τα σενάρια για την ελληνική οικονομία που οδηγούν σε μια ασταμάτητη διαρροή κεφαλαίων από τη χώρα, οδηγούν και στη διαρροή του τουρισμού. Μαζί με τα ξένα δημοσιεύματα δε βοηθούν καθόλου τα εγχώρια δελτία ειδήσεων που παρουσιάζουν καθημερινά μια εικόνα καταστροφής. Ούτε και οι παλαιότερες δηλώσεις Αλαβάνου (και πλέον Κουβέλη) ότι η πλατεία Συντάγματος θα γίνει πλατεία Ταχρίρ. Ούτε η εικόνα του κέντρου της Αθήνας, που -μας αρέσει δε μας αρέσει- ΕΙΝΑΙ η βιτρίνα της Ελλάδας, παρότι οι τουρίστες την αγνοούν επιδεικτικά. Ο ξένος νομίζει ότι θα φτάσει στην Ελλάδα και θα πέφτει συνεχώς πάνω σε απεργούς, αποκλεισμένους δρόμους, ταλαιπωρία. Στην ιδιοκτήτρια του χώρου που διέμεινα, οικογένειες που έρχονταν ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ επί πολλά χρόνια για 20  μέρες, φέτος δεν επέλεξαν Ελλάδα: "με ρωτούσαν αν θα βρίσκουν να φάνε", μου είπε χαμογελώντας η ίδια και συνέχισε: "τουλάχιστον, όσοι έρχονται φεύγουν με τις καλύτερες των εντυπώσεων, βλέπουν ποια είναι η κατάσταση και όταν επιστρέψουν στη χώρα τους θα αποκαταστήσουν την αλήθεια. Η χρονιά όμως χάθηκε".
Οταν τη ρώτησα "γιατί δεν κάνετε όλοι μαζί οι άνθρωποι του τουρισμού της περιοχής κάτι για αυτό" σήκωσε τους ώμους μάλλον με απογοήτευση.
Είναι κρίσιμο να αντιστρέψουμε ΑΜΕΣΑ την εικόνα του ΧΑΟΥΣ που νομίζουν οι ξένοι ότι επικρατεί στη χώρα μας. Γιατί όποιος νομίζει ότι ζούμε στο χάος, προφανώς δεν το έχει ζήσει. Οπωσδήποτε, η καθημερινότητα που διάγουμε εμείς οι Ελληνες και ξένοι που μένουμε στη χώρα, ουδόλως μας αξίζει (Υγεία, Παιδεία, Δημόσια Διοίκηση κλπ κλπ κλπ), αλλά φτάνει πια με τη μιζέρια. Αυτή αναπαράγεται αενάως και προκαλεί περισσότερη μιζέρια και κατάθλιψη. Με εμφανή οικονομικά αποτέλεσματα πλέον. Είναι τεράστια ανάγκη να επικοινωνήσουμε και προς τα μέσα και προς τα έξω ότι λειτουργούμε, ότι προσπαθούμε, ότι υπάρχουν οι δομές, ότι υπάρχουν άξιοι κρατικοί υπάλληλοι (και όχι ένα εκατομμύριο κοπρίτες όπως έλεγε πρώην υπουργός μόλις προ μηνών) ότι η ζωή συνεχίζεται και μπορεί να είναι ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ. Σίγουρα ωραιότερη από μια κεντροευρωπαϊκή πόλη όπου ΟΛΑ λειτουργούν τέλεια.
Είναι τόσο δύσκολο να φιλοξενήσουμε  μερικές δεκάδες κορυφαίων ξένων αρθρογράφων και δημοσιογράφων από ΟΛΟ τον κόσμο, ώστε σιγά σιγά να αλλάξουν την εικόνα της χώρας, απλώς αναπαράγοντας την πραγματικότητα;
Είναι τόσο δύσκολο να χρησιμοποιήσουμε τα social media όπου σχεδόν ΤΣΑΜΠΑ μπορούμε να κάνουμε σιωπηλή και εξαιρετικά αποτελεσματική δουλειά;
Είναι τόσο δύσκολο η ΕΡΤ ή το αρμόδιο υπουργείο Τουρισμού ή και οι δύο μαζί να παράγουν υψηλότατου επιπέδου clip τα οποία θα διανέμουν σε όλο τον κόσμο, (εδώ χρειάζεται μια ισχυρή δορυφορική τηλεόραση) αντί να τα δείχνουν στην εγχώρια τηλεόραση; (σε ποιον απευθύνονται όταν στην ελληνική τηλεόραση προβάλλουν video με ξένους που λάτρεψαν την Ελλάδα;!!!!). Εστω και στο youtube!

Είναι, τελικά, τόσο δύσκολο να προσπαθήσουν τα media να αναδεικνύουν, μαζί με τα πραγματικά προβλήματα και τη θετική πλευρά των πραγμάτων; Αυτόν που προσπαθεί και όχι μόνον αυτόν που αυτοκτονεί; Αυτόν που έφτιαξε τη δική του δουλειά και όχι μόνο εκείνον που απολύθηκε; Αυτόν που επιλέγει να επιστρέψει στην Ελλάδα αντί να την εγκαταλείψει; Αυτόν που οι φίλοι του, του πλήρωσαν το λογαριασμό της ΔΕΗ και όχι εκείνον που παραδίδεται στη μοναξιά και στην κατάθλιψη; Αυτόν που χαίρεται με ΟΣΑ έχει και όχι με εκείνον που δεν μπορεί να χαρεί με όσα έχει;

Η Ελλάδα διαθέτει τουρισμό για όλα τα γούστα. Υψηλού επιπέδου σε άριστες ξενοδοχειακές μονάδες ή boutique hotels, μέσου επιπέδου σε ενοικιαζόμενα δωμάτια από "μερακλήδες" του τουρισμού (το internet βοηθάει να ανακαλύψεις διαμάντια), νεανικό τουρισμό διασκέδασης (πουθενά δεν υπάρχει τέτοια νυχτερινή ζωή). Υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες θεματικού τουρισμού που δεν εκμεταλλευόμαστε: αρχαιολογικός τουρισμός, περιπατητικός (περιπατητές από ΟΛΟ τον κόσμο πηγαίνουν στο Πήλιο, την Πελοπόννησο...), εκπαιδευτικός τουρισμός, ιατρικός, σπηλαιολογικός τουρισμός κλπ.

Η μόνιμη πηγή λύπης και απογοήτευσης σε αυτήν εδώ τη χώρα είναι ότι αφήνουμε τόσες δυνατότητες ανεκμετάλλευτες.
Αυτή ακριβώς -οι δυνατότητες που δεν έχουμε εκμεταλλευτεί- είναι και η μόνη πηγή ελπίδας.