27/8/12

Αυγουστιάτικη πανσέληνος 2012: όλες οι εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα

Συνολικά 120 μνημεία σε όλη την Ελλάδα θα παραμείνουν ανοιχτά όλη τη νύχτα στις 31 Αυγούστου 2012. Σε 85 από αυτά θα διεξαχθεί  μια σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων, όπως συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, ξεναγήσεις και προβολή κινηματογραφικών ταινιών, σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς.

 
 
 
Η βραδιά που οργανώνει το υπουργείο Πολιτισμού έχει τίτλο «Στο φως του φεγγαριού» και μότο τέσσερις στίχους του Νικηφόρου Βρεττάκου:

«Στρωμένος με φύλλα μαλακού χρυσαφιού
που σαλεύανε λάμποντας πάνω στη θάλασσα,
σπατάλη αμύθητου φωτός ο δρόμος του φεγγαριού.
Μεσάνυχτα, Αύγουστος. Με μεγάλη πανσέληνο».
 
Στην Αττική θα συμβούν τα εξής:

ΑΤΤΙΚΗ
Ρωμαϊκή Αγορά
Μουσική εκδήλωση με τη Φιλαρμονική Ορχήστρας Πνευστών του Δήμου Αθηναίων με τίτλο: «Θύμισες και αρώματα από την παλαιά Αθήνα» (συνθέσεις Ελλήνων δημιουργών)

Κήπος Νομισματικού Μουσείου

Οι εκθεσιακοί χώροι του Νομισματικού Μουσείου θα παραμείνουν ανοιχτοί για το κοινό από 18:30 έως 20:30, με οργανωμένες ξεναγήσεις σε ομάδες 20 ατόμων.
Μουσική εκδήλωση «Πάμε μια βόλτα στο Φεγγάρι». Τραγούδι: Αναστασία Μουτσάτσου, Πιάνο: Μάριος Στρόφαλης. Ώρα: 21:30, με την ευγενική υποστήριξη της εταιρείας Μουσείων Εστίαση Α.Ε.

Επιγραφικό Μουσείο
Προβολή της ταινίας «Αγέλαστος Πέτρα» του Φ. Κουτσαφτή.
Ώρα: 20:30

Αρχαιολογικός χώρος Σουνίου
(εκτός περίφραξης χώρου, περιοχή Τουριστικού Περιπτέρου)
Συναυλία «Ένα φεγγάρι τον Αύγουστο» με τις Τάνια Τσανακλίδου και Ελένη Τσαλιγοπούλου που θα ερμηνεύσουν τραγούδια του συνθέτη Γιώργου Ανδρέου που θα τις συνοδεύσει στο πιάνο, σε συνεργασία με το Δήμο Λαυρεωτικής (Ν.Π.Δ.Δ. «ΘΟΡΙΚΟΣ»)

Αμφιάρειο (Ωρωπός)
Μουσική εκδήλωση, σε συνεργασία με το Δήμο Ωρωπού

Αρχαιολογικός χώρος Ελευσίνας
(Μεγάλα Προπύλαια)
Μουσική εκδήλωση με τους Μάρθα Φριτζήλα και Τάκη Φαραζή στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων Αισχύλεια 2012, σε συνεργασία με το Δήμο Ελευσίνας

Αρχαιολογικό Μουσείο Μεγάρων
- Κρήνη Θεαγένους
Οι χώροι ανοικτοί για το κοινό

Αρχαιολογικός χώρος Ιερού Ποσειδώνα στον Πόρο
Μουσική εκδήλωση με ρεσιτάλ πιάνου Κάστρο Χώρας Κυθήρων.
Ο χώρος ανοικτός για το κοινό έως τις 24:00
 
 
 

24/8/12

Την ώρα που τα λένε η Αγκελα και ο Αντώνης… *



Θέλουν να μας τρελάνουν. Αλλά δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Η Γερμανία δηλώνει με κάθε δυνατό τρόπο και χωρίς περιστροφές πόσο πολύ θέλει μια Ιφιγένεια εκτός Ευρώ. Αυτή θα είναι η Ελλάδα, το θέλει και η παράδοση, όσο να πεις είμαστε πιο κοντά στην Ιφιγένεια εμείς παρά άλλος νότιος. Τα τελευταία δύο 24ωρα η Ελλάδα ψέλλισε δια του γερμανικού τύπου –αρχής γενομένης από τη λαϊκιστική Bild (βασικό φορέα καλλιέργειας του αρνητισμού εναντίον της Ελλάδας) ότι θέλει την επιμήκυνση. Το ήξερε, το περίμενε η Γερμανία, πανέτοιμος ο Σόιμπλε και διάφοροι άλλοι αξιωματούχοι έκαναν ότι μπορούσαν για να «κόψουν τον ελληνικό βήχα». Η Γερμανία σκληραίνει τη στάση της.

Μην ανησυχείτε που ανεβάζει τους τόνους... θα το κάνει ολοένα και περισσότερο όσο περνούν οι μέρες. Το εσωτερικό προεκλογικό κλίμα στη μεγαλύτερη οικονομία της χώρας θα οδηγήσει τις διατυπώσεις στα άκρα και υπάρχει ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων στη Γερμανία που θέλει να τιμωρηθεί κάποιος στην Ευρώπη γιατί έτσι τους έμαθαν να σκέφτονται και έτσι τους έχουν πληροφορήσει και ως προς το ρόλο της Ελλάδας στην Ευρώπη: ξέρουν μόνο όσα ΔΕΝ έχουμε καταφέρει και τίποτα από όσα -λίγα αλλά επίπονα επιτύχαμε.


Η Μέρκελ θέλει τη θυσία της Ελλάδας για να μπορεί να δείξει στους πολίτες της ότι τιμωρείται ο ασυνεπής και βοηθιέται όποιος προσπαθεί: πώς αλλιώς θα γίνει δεκτό το σχέδιο αρωγής στην Ισπανία, καλοί μου άνθρωποι; Όσο περνάει ο καιρός και η Γερμανία βλέπει ότι μπορεί να μην κερδίσει το παιχνίδι της ελληνικής ανθρωποθυσίας - θα ανεβάζει τους τόνους και θα μας κάνει πιο έξαλλους και πιο αντιγερμανούς. Όπως έχει κάνει τους Ιταλούς και τους Ισπανούς με τη μονομανία της λιτότητας.

Έχει όμως, και αυτή τυχαίους τύπους όπως κάθε χώρα στο πολιτικό προσωπικό της. Ο Ρέσλερ του 3% έγραψε ένα κείμενο που ο πιο αφελής teenager θα γελούσε με το ρηχό πολιτικό σκεπτικό του. Μόνο το Εξκάλιμπερ δεν έβγαλε από την τσέπη του ριγέ κουστουμιού του για να επιβάλει σε Γάλλους, Ιταλούς, Ισπανούς αλλά και τους ίδιους τους Γερμανούς, την τρελή λιτότητα που οραματίζεται. Για την Ελλάδα, μη σας πω καλύτερα τι έγραψε και σας συγχύσω κρίμα κ άδικο. Επειδή επιμένετε όμως, έγραψε ό,τι περίπου είπε ο κύριος Λαφαζάνης: η πτώχευση δεν είναι μπαμπούλας, αλλά λύση!!!


Η Γερμανία που λέτε, θέλει να κάνει πίσω αλλά θέλει και να πείσει... τους εγχώριους ψηφοφόρους ότι παραμένει στη θέση του... Τιμωρού (όπως λέει και η φετινή ταινία του Ταραντίνο). Προφανώς και στη Γερμανία οι πολιτικοί πιστεύουν για το λαό τους, ό,τι πιστεύουν και οι Έλληνες πολιτικοί για το δικό τους λαό. Και ως γνωστόν ο Τιμωρός που σέβεται τον εαυτό του είναι και Αφέντης... Και επειδή θέλει πολύ να πείσει ότι παραμένει τιμωρός ενώ τελικά θα κάνει πίσω γιατί πιέζεται, θα ανεβάσει τους τόνους, θα επιστρατεύσει  τους καλούς δορυφόρους της, τους Νάνους για να μιλήσουμε με όρους παραμυθιού -είδατε τις εκστόμισε το Ελσίνι- δήλωσε πανέτοιμο για την ελληνική έξοδο, η Ολλανδία έχει πάει διακοπές στα ελληνικά νησιά για να πιει φτηνά, ενώ έχει και εκλογές στις 12 Σεπτεμβρίου.

Χαλαρώστε λοιπόν. Έχουμε μια δυσκολία μπροστά μας, γιγαντιαίων διαστάσεων. Για να μείνουμε στην ευρωζώνη θα χρειαστεί να ολοκληρωθεί η εσωτερική υποτίμηση... ξέρετε τι σημαίνει αυτό. Το κρίμα είναι ότι κανείς έλληνας πολιτικός δε μας λέει όλη την αλήθεια για να ξέρουμε που πατάμε. Γιατί τότε, θα πατάμε πολύ πιο γερά. Έστω και με λιγότερα. Η αβεβαιότητα είναι που φθείρει. Όχι τα λίγα.
Τις προάλλες το Μπλούμπεργκ είχε ένα ενδιαφέρον στο κλίμα αυτό, ότι οι Γερμανοί ψάχνουν να βρουν τρόπους να κάνουν πίσω, χωρίς να φαίνεται ότι κάνουν πίσω! Το Ρόιτερς, στην καθιερωμένη δημοσκόπηση των οικονομικών αναλυτών ανέβασε στο 70% τις πιθανότητες να μείνει η Ελλάδα στο Ευρώ (από 50% που ήταν πριν δυο μήνες), ενώ... ενώ... το εγχώριο δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 23 δις ευρώ εντός τριών μηνών.
Ηθικό δίδαγμα;  Ας προσπαθήσουμε να κερδίσουμε τον πόλεμο με τον κακό μας εαυτό και μετά στρεφόμαστε και στους άλλους... που μου θέλετε και επιμήκυνση!!


* Το κείμενο είναι από τη ραδιοφωνική εκπομπή μου στο Δεύτερο Πρόγραμμα, κάθε Σάββατο και Κυριακή 7-9 το πρωί

1/8/12

Ημουν τουρίστας για 7 μέρες...

Kαρδαμύλη, Μεσσηνιακή Μάνη
Με πολύ μεγάλη δυσκολία και με τη σκέψη ότι μπορεί αυτές να ήταν οι τελευταίες "κλασικές διακοπές" μου, επέστρεψα από την Καρδαμύλη, στη Μεσσηνιακή Μάνη. Δυστυχώς, η άφιξη του εκκαθαριστικού της εφορίας λίγο πριν φύγω, δε βοήθησε στην ανεμελιά των λίγων ημερών. Η βεβαιότητα, όμως, του "έχει ο Θεός" δούλεψε περιέργως για μια ακόμα φορά, με αποτέλεσμα να χαρώ τις βουτιές μου. Περίεργα πράγματα!
Και τι μας ενδιαφέρουν εμάς αυτά; θα μου πείτε. Σωστό.
Στις ωραίες διακοπές μου λοιπόν διαπίστωσα μερικά πράγματα: οι τιμές δεν έχουν πέσει τόσο όσο χρειάζεται για να γίνουν ελκυστικές στο μέσο Ελληνα, που δοκιμάζεται όσο ποτέ οικονομικά. Υπάρχουν ακόμα εστίες εκμετάλλευσης είτε με εξαιρετικά χαμηλές υπηρεσίες είτε με εξαιρετικά υψηλές τιμές, από "επαγγελματίες" που περιμένουν να βγάλουν σε δύο μήνες όσα βγάζουν οι άλλοι σε 12. Τουτέστιν, η νοοτροπία της αρπαχτής καλά κρατεί. Μοιραίο αναπότρεπτα για τους ίδιους, πολύ σύντομα δε. Το προσωπικό σε καταστήματα, εστιατόρια, ξενοδοχεία, υπηρεσίες είναι -πολύ συχνά- εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου, γιατί η απασχόληση δεν περνάει από ποιοτικά κριτήρια επιλογής (αυτό, ευτυχώς, δεν ήταν ο κανόνας).
Θα μπορούσα να παραθέσω και άλλες παρατηρήσεις μου αλλά όλοι τα ξέρουμε αυτά. Κατά τη διάρκεια των διακοπών μου, πόσταρα στο facebook διάφορες θετικές προτάσεις / επιλογές, ενώ προσπαθούσα να ενημερώσω για μέρη/υπηρεσίες που πρέπει να αποφεύγουμε τηρώντας στοιχειώδη καταναλωτική συνείδηση. Ελπίζω έστω και ένας να απέφυγε τις δικές μου λακούβες.
Συζητώντας με τους επαγγελματίες του τουρισμού στην υπέροχη Μεσσηνιακή Μάνη με τις απίστευτες ομορφιές, διαπίστωσα ότι υπάρχει μια σημαντική μείωση και του ξένου τουρισμού, ακόμα και από χώρες που δεν αντιμετωπίζουν κάποιο άμεσο οικονομικό πρόβλημα. Γιατί;
Γιατί η εικόνα της Ελλάδας που κυριαρχεί στο εξωτερικό είναι η εικόνα του ΧΑΟΥΣ. Οι συνεχείς δηλώσεις ξένων αξιωματούχων, τα δημοσιεύματα, τα σενάρια για την ελληνική οικονομία που οδηγούν σε μια ασταμάτητη διαρροή κεφαλαίων από τη χώρα, οδηγούν και στη διαρροή του τουρισμού. Μαζί με τα ξένα δημοσιεύματα δε βοηθούν καθόλου τα εγχώρια δελτία ειδήσεων που παρουσιάζουν καθημερινά μια εικόνα καταστροφής. Ούτε και οι παλαιότερες δηλώσεις Αλαβάνου (και πλέον Κουβέλη) ότι η πλατεία Συντάγματος θα γίνει πλατεία Ταχρίρ. Ούτε η εικόνα του κέντρου της Αθήνας, που -μας αρέσει δε μας αρέσει- ΕΙΝΑΙ η βιτρίνα της Ελλάδας, παρότι οι τουρίστες την αγνοούν επιδεικτικά. Ο ξένος νομίζει ότι θα φτάσει στην Ελλάδα και θα πέφτει συνεχώς πάνω σε απεργούς, αποκλεισμένους δρόμους, ταλαιπωρία. Στην ιδιοκτήτρια του χώρου που διέμεινα, οικογένειες που έρχονταν ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ επί πολλά χρόνια για 20  μέρες, φέτος δεν επέλεξαν Ελλάδα: "με ρωτούσαν αν θα βρίσκουν να φάνε", μου είπε χαμογελώντας η ίδια και συνέχισε: "τουλάχιστον, όσοι έρχονται φεύγουν με τις καλύτερες των εντυπώσεων, βλέπουν ποια είναι η κατάσταση και όταν επιστρέψουν στη χώρα τους θα αποκαταστήσουν την αλήθεια. Η χρονιά όμως χάθηκε".
Οταν τη ρώτησα "γιατί δεν κάνετε όλοι μαζί οι άνθρωποι του τουρισμού της περιοχής κάτι για αυτό" σήκωσε τους ώμους μάλλον με απογοήτευση.
Είναι κρίσιμο να αντιστρέψουμε ΑΜΕΣΑ την εικόνα του ΧΑΟΥΣ που νομίζουν οι ξένοι ότι επικρατεί στη χώρα μας. Γιατί όποιος νομίζει ότι ζούμε στο χάος, προφανώς δεν το έχει ζήσει. Οπωσδήποτε, η καθημερινότητα που διάγουμε εμείς οι Ελληνες και ξένοι που μένουμε στη χώρα, ουδόλως μας αξίζει (Υγεία, Παιδεία, Δημόσια Διοίκηση κλπ κλπ κλπ), αλλά φτάνει πια με τη μιζέρια. Αυτή αναπαράγεται αενάως και προκαλεί περισσότερη μιζέρια και κατάθλιψη. Με εμφανή οικονομικά αποτέλεσματα πλέον. Είναι τεράστια ανάγκη να επικοινωνήσουμε και προς τα μέσα και προς τα έξω ότι λειτουργούμε, ότι προσπαθούμε, ότι υπάρχουν οι δομές, ότι υπάρχουν άξιοι κρατικοί υπάλληλοι (και όχι ένα εκατομμύριο κοπρίτες όπως έλεγε πρώην υπουργός μόλις προ μηνών) ότι η ζωή συνεχίζεται και μπορεί να είναι ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ. Σίγουρα ωραιότερη από μια κεντροευρωπαϊκή πόλη όπου ΟΛΑ λειτουργούν τέλεια.
Είναι τόσο δύσκολο να φιλοξενήσουμε  μερικές δεκάδες κορυφαίων ξένων αρθρογράφων και δημοσιογράφων από ΟΛΟ τον κόσμο, ώστε σιγά σιγά να αλλάξουν την εικόνα της χώρας, απλώς αναπαράγοντας την πραγματικότητα;
Είναι τόσο δύσκολο να χρησιμοποιήσουμε τα social media όπου σχεδόν ΤΣΑΜΠΑ μπορούμε να κάνουμε σιωπηλή και εξαιρετικά αποτελεσματική δουλειά;
Είναι τόσο δύσκολο η ΕΡΤ ή το αρμόδιο υπουργείο Τουρισμού ή και οι δύο μαζί να παράγουν υψηλότατου επιπέδου clip τα οποία θα διανέμουν σε όλο τον κόσμο, (εδώ χρειάζεται μια ισχυρή δορυφορική τηλεόραση) αντί να τα δείχνουν στην εγχώρια τηλεόραση; (σε ποιον απευθύνονται όταν στην ελληνική τηλεόραση προβάλλουν video με ξένους που λάτρεψαν την Ελλάδα;!!!!). Εστω και στο youtube!

Είναι, τελικά, τόσο δύσκολο να προσπαθήσουν τα media να αναδεικνύουν, μαζί με τα πραγματικά προβλήματα και τη θετική πλευρά των πραγμάτων; Αυτόν που προσπαθεί και όχι μόνον αυτόν που αυτοκτονεί; Αυτόν που έφτιαξε τη δική του δουλειά και όχι μόνο εκείνον που απολύθηκε; Αυτόν που επιλέγει να επιστρέψει στην Ελλάδα αντί να την εγκαταλείψει; Αυτόν που οι φίλοι του, του πλήρωσαν το λογαριασμό της ΔΕΗ και όχι εκείνον που παραδίδεται στη μοναξιά και στην κατάθλιψη; Αυτόν που χαίρεται με ΟΣΑ έχει και όχι με εκείνον που δεν μπορεί να χαρεί με όσα έχει;

Η Ελλάδα διαθέτει τουρισμό για όλα τα γούστα. Υψηλού επιπέδου σε άριστες ξενοδοχειακές μονάδες ή boutique hotels, μέσου επιπέδου σε ενοικιαζόμενα δωμάτια από "μερακλήδες" του τουρισμού (το internet βοηθάει να ανακαλύψεις διαμάντια), νεανικό τουρισμό διασκέδασης (πουθενά δεν υπάρχει τέτοια νυχτερινή ζωή). Υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες θεματικού τουρισμού που δεν εκμεταλλευόμαστε: αρχαιολογικός τουρισμός, περιπατητικός (περιπατητές από ΟΛΟ τον κόσμο πηγαίνουν στο Πήλιο, την Πελοπόννησο...), εκπαιδευτικός τουρισμός, ιατρικός, σπηλαιολογικός τουρισμός κλπ.

Η μόνιμη πηγή λύπης και απογοήτευσης σε αυτήν εδώ τη χώρα είναι ότι αφήνουμε τόσες δυνατότητες ανεκμετάλλευτες.
Αυτή ακριβώς -οι δυνατότητες που δεν έχουμε εκμεταλλευτεί- είναι και η μόνη πηγή ελπίδας.