Γυναικείες φιγούρες επιστημόνων από τη Lego

Λατρεύει τις επιστήμες; Σκέφτεται να γίνει αστρονόμος, παλαιοντολόγος ή χημικός; 
Στο νέο σετ της LEGO, με τίτλο Ινστιτούτο Ερευνών (Research Institute), «φιγουράρουν» 
κυριολεκτικά γυναίκες επιστήμονες από διάφορα πεδία STEM (Επιστημών, Τεχνολογίας, 
Μηχανικής και Μαθηματικών). 

Ήταν ιδέα της γεωεπιστημόνου Ellen Kooijman και έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό
στην αγορά παιχνιδιών, όπου οι φιγούρες για κορίτσια είναι μόνο ροζ νεράιδες, ξωτικά, 
νοικοκυρές, μοντέλα και πριγκίπισσες.

Ένα 7χρονο κορίτσι μάλιστα είχε γράψει τα παράπονά του στην εταιρεία σε ένα γράμμα
το οποίο ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Όλα τα κορίτσια το μόνο που έκαναν ήταν να μένουν σπίτι, να πηγαίνουν στην παραλία και να ψωνίζουν. Δεν είχαν δουλειές, ενώ τα αγόρια ζούσαν περιπέτειες, εργάζονταν, έσωζαν ανθρώπους, είχαν δουλειές, κολυμπούσαν ακόμη και με καρχαρίες».

Πρέπει επιτέλους να μάθουμε ότι τα παιχνίδια δεν θα πρέπει να χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα το φύλο, αλλά τα ενδιαφέροντα του παιδιού. Χαρακτηριστικά, ακολουθεί μία διαφήμιση των LEGO από τη δεκαετία του 1980 που φαίνεται να υποστηρίζει αυτή τη σκέψη.

Πηγή: http://www.eimaimama.gr/2014/08/i-lego-lansarei-gunaikeies-figoures-epistimonon.html

Ο παγκόσμιος δείκτης για την ισότητα των δύο φύλων εξόργισε τις Δανέζες. Στον πάτο η Ελλάδα

Οργή στη Δανία

Οι πέντε κορυφαίες στην παγκόσμια κατάταξη χώρες είναι από τις... αναμενόμενες, θα έλεγε κανείς: η Ισλανδία, η Φινλανδία, η Νορβηγία (όπου η κυβέρνηση προσφάτως καθιέρωσε ως υποχρεωτική τη στρατιωτική θητεία των γυναικών, για λόγους ισότητας ασφαλώς…), η Σουηδία και η Δανία. Σε ό,τι αφορά, ωστόσο, τη μισθολογική ισότητα η Δανία, παρότι κυβερνάται από γυναίκα πρωθυπουργό (τη Χέλε Θόρνινγκ-Σμιτ), βρίσκεται στην 38η θέση παγκοσμίως, με τους μισθούς μεταξύ ανδρών και γυναικών (για την ίδια φυσικά εργασία) να διαφέρουν κατά 17% κατά μέσον όρο - διαφορά υπέρ των ανδρών βεβαίως…

Λοιπόν, η έκθεση του Φόρουμ προκάλεσε μεγάλες αναταράξεις και κύματα οργής στα εργατικά συνδικάτα της Δανίας. Προκάλεσαν ωσαύτως και την αφορμή για να διοργανώσουν δυναμικές κινητοποιήσεις των ριγμένων από τους εργοδότες τους γυναικών. Ετσι, κάλεσαν τις γυναίκες εργαζόμενες να απόσχουν από τις εργασίες τους την Παρασκευή, 7 Νοεμβρίου. Και από βδομάδα επίσης!

Η Δανέζικη Συνομοσπονδία Εργατικών Συνδικάτων, που εκπροσωπεί πάνω από 1,1 εκατ. εργαζομένους στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα στη χώρα (περισσότερο από το ήμισυ του συνολικού εργατικού δυναμικού), κάλεσε ούτε λίγο ούτε πολύ να κατέβουν οι γυναίκες σε απεργία διαρκείας έως τα… τέλη του 2014 για να εξαλειφθούν οι μισθολογικές διακρίσεις που υφίστανται! Ισως είναι η πρώτη φυλετική απεργία που κηρύσσεται μάλιστα από τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο.

«Είναι ένας τρόπος για να τερματίσουμε στο άψε-σβήσε τις εις βάρος μας διακρίσεις. Γι' αυτό προτείνω σε όλες σας να πάτε σε ένα τροπικό νησί έως το τέλος της χρονιάς»! Αυτή είναι η προτροπή που έδωσε στις συμπατριώτισσές της η Λίζε Γιόχανσεν, επικεφαλής της εκστρατείας για μισθολογική ισότητα που έχει ξεκινήσει η Συνομοσπονδία των Συνδικάτων.

87η η Ελλάδα

Δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστά τα στοιχεία για τις αεροπορικές κρατήσεις από το αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης με προορισμούς εξωτικούς παραδείσους. Η πρόσκληση σε εργασιακή αποχή διαρκείας είναι ένα αστείο προφανώς. Ενα «αστείο πολυτελείας» για τη συντριπτική πλειονότητα των γυναικών βεβαίως. Διότι τι να πουν και οι γυναίκες στη… «Δανία του Νότου» που τις μαστίζει η ανεργία; Διότι στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, τον Αύγουστο το ποσοστό ανεργίας των γυναικών ήταν 30,5%, ενώ το 63% του συνόλου των ανέργων ήταν γυναίκες.

Και τα στοιχεία του Φόρουμ για την οικονομική συμμετοχή των Ελληνίδων είναι άλλωστε εξίσου απογοητευτικά. Η χώρα μας είναι 87η στις 142 χώρες στον τομέα αυτόν. Και πάλι καλά θα έλεγε κανείς! Διότι στη γενική κατάταξη των 142 χωρών - σ' αυτή που η Δανία είναι 5η - η Ελλάδα βρίσκεται στην 91η θέση. Πέρυσι ήταν στην 81η θέση. Και στην επιμέρους κατάταξη που σχετίζεται με την οικονομία ήταν 79η. Το 2006 ήταν αντιστοίχως στις θέσεις 69 και 70. 

Το 2014, ο δείκτης σε ό,τι αφορά την οικονομική συμμετοχή και τις ευκαιρίες των γυναικών βελτιώθηκε κατά 4% και έφθασε στο 60% από το 56% που ήταν την περυσινή χρονιά. Σε ό,τι αφορά την υγεία και την επιβίωση, ο παγκόσμιος δείκτης βρίσκεται στο 96% και σε ό,τι αφορά την παιδεία ο δείκτης διαμορφώνεται στο 94%. Αντίθετα, ο δείκτης της πολιτικής συμμετοχής των γυναικών βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα (στο 21%), παρά το ότι συγκριτικά βελτιώθηκε αισθητά από το 2006 και εντεύθεν.

Πηγή: www.tovima.gr

Αφιέρωμα "Ακροδεξιά και Ευρωεκλογές": έρευνα για την επιρροή της ξενοφοβίας σε θεσμούς

Ο καθηγητής του Παντείου και αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Δημ. Χριστόπουλος.

Οι κίνδυνοι από το φαινόμενο της ανόδου της άκρας δεξιάς επισημάνθηκαν σε εκδήλωση την περασμένη Τρίτη στις Βρυξέλλες, κατά την οποία παρουσιάστηκε μελέτη του καθηγητή του Παντείου και αντιπροέδρου της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Δημ. Χριστόπουλου. Αντικείμενο της έρευνας που έγινε υπό την αιγίδα του Ιδρύματος «Ρόζα Λούξεμπουργκ» ήταν ο ακροδεξιός εξτρεμισμός και η ξενοφοβία σε θεσμούς όπως η Δικαιοσύνη, η Αστυνομία, η Εκκλησία και ο Στρατός.

Οπως ανέφερε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο κ. Χριστόπουλος, από την έρευνα προκύπτει ότι «το ελληνικό στράτευμα (λόγω νωπού παρελθόντος πολιτειακών εκτροπών) από τη Μεταπολίτευση και ύστερα παρουσιάζει συμπεριφορά υποδειγματική σε ό,τι αφορά την αφοσίωσή του στο πολίτευμα». Ο περισσότερο εκτεθειμένος στον ακροδεξιό εξτρεμισμό τομέας, κατά την έρευνα, είναι η Ελληνική Αστυνομία. «Δεν υπάρχει άνθρωπος που να χρημάτισε υπουργός Δημόσιας Τάξης την τελευταία τριετία που να μην έχει ρητά παραδεχθεί ότι όντως υπάρχει μείζον ζήτημα» αναφέρει το εισαγωγικό σημείωμα της έρευνας. Απευθυνόμενος σε Ολλανδούς, Γάλλους και Ελληνες ευρωβουλευτές, ο κ. Χριστόπουλος υπογράμμισε ωστόσο ότι «εάν υπάρξει πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση του φαινομένου, οι περισσότεροι αστυνομικοί θα πειθαρχήσουν μη ρισκάροντας να αποταχθούν από το Σώμα».

Στον τομέα της Δικαιοσύνης, η έρευνα παρατηρεί ότι ολοένα και συχνότερα δικαστές «διολισθαίνουν σε ρατσιστικές κρίσεις, οικείες στην ιστορία του ελληνικού φυλετισμού». Ο κ. Χριστόπουλος διευκρίνισε ότι «οι Ελληνες δικαστές δεν έχουν δεσμούς με τη Χρυσή Αυγή, ωστόσο, ολοένα και συχνότερα καταλήγουν σε αυταρχικές δικαστικές αποφάσεις». Για την Εκκλησία, αντίστοιχα, οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι «ανώτατοι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι δεν διέπονται από την παραμικρή συστολή σε ό,τι αφορά την εκφορά απόψεων που σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα τελούσαν υπό διωγμό».

Στο περιθώριο της συνέντευξης Τύπου, η Γερμανίδα ευρωβουλευτής και μέλος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (GUE) επεσήμανε ότι «η άνοδος της άκρας δεξιάς δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο, γεγονός που θα αποτυπωθεί στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του Μαΐου». Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η Γαλλίδα ευρωβουλευτής και μέλος, επίσης, της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς, Marie Christine Vergiat, η οποία υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, το ενδεχόμενο μεγαλύτερης εκπροσώπησης του Front National στο Ευρωκοινοβούλιο.

Πηγή: http://www.kathimerini.gr/761196/article/epikairothta/ellada/meleth-gia-thn-epirroh-toy-akrode3ioy-e3tremismoy

Αφιέρωμα "Ακροδεξιά και Ευρωεκλογές": O ακροδεξιός ιός στην Ευρώπη

Σ

Η Γαλλία εκπέμπει SOS για τη μετάδοση του ακροδεξιού ιού στην Ευρώπη

Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των δημοτικών εκλογών στη Γαλλία την περασμένη Κυριακή προαναγγέλλουν πολιτικό σεισμό μεγατόνων για τις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου, με το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν να διεκδικεί ηγεμονική θέση στην πολιτική σκηνή της χώρας, χωρίς βέβαια να αποκλείεται και η πρωτιά.

Οι δύο αντίπαλοι πολιτικοί σχηματισμοί εξουσίας - οι Σοσιαλιστές και η Κεντροδεξιά- που παραπέμπουν για κάθε μέτρο δημοσιονομικών περικοπών ή και περιορισμού του κράτους Πρόνοιας στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της χώρας, έχουν στρώσει κόκκινο χαλί για τη Μαρίν Λεπέν που εκμεταλλεύεται την προγραμματική ανυπαρξία της παράταξής της για να μεγιστοποιήσει την απορρόφηση των κάθε λογής δυσαρεστημένων ψηφοφόρων από όλο το πολιτικό φάσμα. Ομως το βράδυ της 25ης Μαΐου θα είναι μια εκλογική βραδιά-σοκ όχι μόνο για τον Ολάντ αλλά και για τις περισσότερες κυβερνήσεις των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ντέρμπι Φάρατζ - Κάμερον στη Βρετανία

Στη Βρετανία, το Κόμμα της Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου, του οποίου ηγείται ο Φάρατζ, προβλέπεται να έχει μικρή απόσταση, αν όχι να προηγείται του Συντηρητικού Κόμματος του Κάμερον. Ετσι, ο πρωθυπουργός θα εγκλωβιστεί ακόμη περισσότερο στη δέσμευσή του για δημοψήφισμα μετά το 2015 με θέμα την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην ΕΕ, σε περίπτωση που επανεκλεγεί.

Στη Γερμανία θα διαπιστώσουμε την πραγματική δυναμική της Εναλλακτικής για τη Γερμανία που εισηγείται την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, αν δηλαδή θα αυξηθεί και πόσο το ποσοστό κοντά στο 5% που πήρε στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2013. Αν η Εναλλακτική προβάλλει ως βεβαία για την είσοδό της στην προσεχή ομοσπονδιακή Βουλή, τότε θα επηρεάσει αποφασιστικά προς πιο ευρωσκεπτικιστική κατεύθυνση τη βαυαρική πτέρυγα της Χριστιανοδημοκρατίας CSU και θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στον Μεγάλο Συνασπισμό στο Βερολίνο.

Ανοδο θα έχει και η ακροδεξιά στη γειτονική Αυστρία λόγω της ταυτόχρονης φθοράς Σοσιαλιστών και Λαϊκού Κόμματος που συγκυβερνούν. Στην Ολλανδία αναμένεται εντυπωσιακή άνοδος της ακροδεξιάς, ενώ στο Βέλγιο θεωρείται δεδομένη η πρωτοκαθεδρία των Ακραίων Φλαμανδών Εθνικιστών. Στην Ιταλία, ο νέος ηλικιακά και πολιτικά πρωθυπουργός Ρέντσι θα διαπι-στώσει αν ο ούριος άνεμος του νέου ξεκινήματος εξακολουθεί να φυσά σε συνάρτηση και με το ποσοστό που θα λάβει το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο, το οποίο μεταμορφώθηκε επιτυχώς από μόρφωμα ετερόκλητης αντισυστημικής αμφισβήτησης σε ευρωσκεπτικιστικό κίνημα.

Στην Ισπανία το ζητούμενο δεν είναι η δεδομένη και αναμενόμενη καθίζηση του κυβερνώντος Λαϊκού Κόμματος του πρωθυπουργού Ραχόι και η δυνατότητα των Σοσιαλιστών να απορροφήσουν το μεγαλύτερο τμήμα της κυβερνητικής φθοράς, αλλά η διόγκωση του αποσχιστικού εθνικισμού στην Καταλονία και τη Χώρα των Βάσκων, οποία αποτελεί παρενέργεια της φθοράς της αξιοπιστίας του εθνικού κράτους να χειριστεί την κρίση στην Ευρωζώνη.

Ισχυρή αναμένεται να καταγραφεί και η παρουσία της άκρας Δεξιάς στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, όπου με εξαίρεση την Πολωνία και την Τσεχία, όλες οι υπόλοιπες χώρες από την Ουγγαρία, τη Ρουμανία, τη Βουλ-γαρία μέχρι και την έως πρότινος ευημερούσα Σλοβενία βίωσαν την ένταξή τους στην ΕΕ όχι με τα μαξιλάρια προσαρμογής των ΜΟΠ και των Πακέτων Ντελόρ που στήριξαν τον Νότο τη δεκαετία του '80, αλλά ως δεύτερο, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, σοκ προσαρμογής.

Ενας διπλός ταυτόχρονος ευρωσκεπτικισμός που εκφράζεται κυρίως από πολιτικούς σχηματισμούς όλων των εκφάνσεων της λαϊκιστικής ακροδεξιάς σκιάζει όχι μόνο τον συμπιεσμένο Νότο και την παραμελημένη Ανατολή, αλλά και τον πλούσιο Βορρά.

Στον Νότο -συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας- συρρικνώνεται αργά αλλά σταθερά η εμβέλεια των πολιτικών δυνάμεων που επένδυσαν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ως εγγύηση περισσότερης δημοκρατίας, διαφάνειας αλλά και ευημερίας.

Αν κάτι συγκρατεί τη δημιουργία πλειοψηφικών πολιτικών ρευμάτων που να εισηγούνται την άμεση έξοδο από την Ευρωζώνη και την ΕΕ, είναι η επίγνωση ότι το κόστος της μετωπικής σύγκρουσης προβάλλει ως αχαρτογράφητη περιοχή με διάχυτο τον φόβο ότι θα έχει πολλαπλάσιο κόστος του σημερινού στάτους κβο.

Επιστροφή στο... 1931Το ίδιο έργο το είδαμε ξανά και στις αρχές της δεκαετίας του '30 στη Γερμανία, όπου η κυβέρνηση Μπρλίνιγκ την περίοδο 1931-2 με την πολιτική περικοπών στο όνομα του ελέγχου του πληθωρισμού έφερε σε κατάσταση παροξυσμού τις παρενέργειες της κρίσης του 1929 και έστρωσε τον δρόμο για άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία έναν χρόνο αργότερα.

Παρόμοιο σκηνικό την ίδια εποχή λίγο έλειψε να βιώσει και η Γαλλία, όπου η κυβέρνηση Λαβάλ επέβαλε παρόμοια πολιτική, προκαλώντας έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια, η οποία κορυφώθηκε με την αποτυχημένη ακροδεξιά εξέγερση στις 6/2/1934.

Η Γαλλία κατάφερε να συνέλθει με την επικράτηση του Λαϊκού Μετώπου την άνοιξη του 1936, ενώ με τη νίκη του Ρούζβελτ στις εκλογές του 1932 οι ΗΠΑ άρχισαν να βγαίνουν από το αδιέξοδο που τους είχε οδηγήσει η πολιτική λιτότητας του απερχόμενου προέδρου Χούβερ. Το σήμα κινδύνου που ακούσαμε από τη Γαλλία την περασμένη Κυριακή θα γίνει συναγερμός στις 25 Μαΐου, σε μια κρίσιμη στιγμή, καθώς εξαντλούνται τα χρονικά περιθώρια για να πάρει η ΕΚΤ τις αναγκαίες αποφάσεις ώστε να μη γνωρίσει η Ευρωζώνη μια χαμένη δεκαετία όπως η Ιαπωνία μετά το 1990, που βούλιαξε στον φαύλο κύκλο αποπληθωρισμού - ύφεσης.

Γιώργος Καπόπουλος

Στα... ρετιρέ των ποσοστών

Πίσω στην επικίνδυνη δεκαετία του 1930 επιστρέφει η ευρωπαϊκή πολιτική, καθώς ακόμη και οι διάφοροι θεσμοί-φράγματα που δημιουργήθηκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δείχνουν ανίκανοι να συγκρατήσουν τη νέα άνοδο της ακροδεξιάς. Το 5% που έλαβε η Μαρίν Λεπέν στις δημοτικές εκλογές, χωρίς όμως το Εθνικό Μέτωπο να προσπαθήσει να «χτυπήσει» και τους 36.000 δήμους της Γαλλίας περιοριζόμενο σε 600 εξ αυτών, δημιουργεί έντονη ανησυχία εν όψει της αναμέτρησης του Μαΐου, όπου το ακροδεξιό κόμμα αναμένεται να αποσπάσει 20%. Μια τέτοια επίδοση θα ενισχύσει το σύνολο των ευρωσκεπτικιστών της Ευρώπης, όπως το κόμμα του Νάιτζελ Φάρατζ που αναμένεται να έρθει δεύτερο στη Βρετανία με 25,3%, το Αυστριακό ακροδεξιό κόμμα του Χάιντς Κρίστιαν Στράχε που έρχεται πρώτο στην Αυστρία και το ολλανδικό Κόμμα για την Ελευθερία του Βίλντερς. Είναι ακριβώς όπως το περιέγραψε προσφάτως η εφημερίδα «Guardian» σχολιάζοντας το ντιμπέιτ του Φάρατζ μετον Νικ Κλεγκ, η ακροδεξιά (κι όχι ο Φάρατζ όπως έλεγε το δημοσίευμα) «κάθεται πλέον στο τραπέζι με τους μεγάλους».

Πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63984730

Η ιστορία της Ραδιοφωνίας 1923-2008

1923. Πραγματοποιείται η πρώτη απόπειρα ραδιοφωνικής εκπομπής στην Ελλάδα από την ΔΡΥΝ (Διοίκηση Ραδιοφωνίας του Υπουργείου Ναυτικών) στο Βοτανικό.  Η προσπάθεια έγινε με πομπό ισχύος 200W, τον οποίο εισήγαγε ο αντιπρόσωπος της σουηδικής εταιρίας Svenska Rdioaktiebolaget.

1925. Μάιος.  Η Σχολή Μεγαρέως επιχειρεί πειραματική ραδιοφωνική εκπομπή μεταδίδοντας μια σχολική γιορτή.

1928. Στη Θεσσαλονίκη τίθεται σε λειτουργία ο πρώτος ιδιωτικός ραδιοφωνικός σταθμός της Ελλάδος από τον Χρήστο Τσιγγιρίδη, ο οποίος κυριάρχησε στη ραδιοφωνική ζωή της Βορείου Ελλάδος για περισσότερα από 20 χρόνια και υπήρξε φάρος πολιτισμού σε ολόκληρο τον βορειοελλαδικό χώρο.  Ο αριθμός των ραδιόφωνων που λειτουργούσαν εκείνη την εποχή στην Ελλάδα υπολογίζεται περίπου σε διακόσια και οι κάτοχοί τους κατέβαλλαν το ποσό των πεντακοσίων δραχμών (ποσό διόλου ευκαταφρόνητο για την εποχή) στη Δ/νση Λαχείων του Στόλου του υπουργείου Ναυτικών.

1929. Προκηρύσσεται Διεθνής Διαγωνισμός για την εγκατάσταση Ραδιοφωνικού Πομπού στην Ελλάδα.  Πρώτος ανάδοχος ορίζεται ο Α. Δημητριάδης, ο οποίος δεν εκπληρώνει τους όρους σύμβασης, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου να αναθέσει το έργο στην εταιρία Durham, με εκπρόσωπο τον Α. Ακύλογλου, χωρίς διαγωνισμό.

1930. 14 Ιανουαρίου.  Πραγματοποιείται στο κτίριο του Παρνασσού μία ακόμη ραδιοφωνική εκπομπή από τον ΟΦΑ (Όμιλος Φίλων Ασυρμάτου) με πομπό ισχύος 6W.  Η Εταιρεία Durham, αδυνατώντας να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της σύμβασης, παραχωρεί τις μετοχές, τα δικαιώματα και τα προνόμιά της στην Telefunken.

1934. 1 Ιουλίου.  Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός στο Μπάρι της Ιταλίας (ΕΙΑΡ) πρωτοπορεί εγκαινιάζοντας τη μετάδοση ειδικών ελληνικών μεταδόσεων.  Πρόκειται για την πρώτη συστηματική μετάδοση στην Ελληνική γλώσσα, η οποία είχει διάρκεια τρία χρόνια (μέχρι (1/07/1937) και προσέφερε στους Έλληνες ακροατές μια γενική εικόνα της ελληνικής πολιτικής, καλλιτεχνικής, οικονομικής και πνευματικής ζωής και δράσης, καθώς και ενημέρωση για τα κυριότερα διεθνή γεγονότα της εποχής.

1932-1935.  Πραγματοποιούνται ραδιοφωνικές εκπομπές από τον Ραδιοτηλεφωνικό Σταθμό Πειραιώς που βρίσκεται στην περιοχή Σταυρός και ανήκε στη Ραδιοτηλεγραφική Υπηρεσία του Υπουργείου ΤΤΤ (Ταχυδρομείο ? Τηλέγραφοι ? Τηλέφωνα).  Ο πομπός ήταν ισχύος 200W.  Γίνεται μετάδοση της Ακολουθίας των Παθών κάθε Μεγάλη Εβδομάδα, ειδικά για τους ασθενείς των νοσοκομείων.

1936.  Η εκμετάλλευση της ραδιοφωνίας ανατίθεται στην «Υπηρεσία Ραδιοφωνικών Εκπομπών ΥΡΕ», που ιδρύεται με τον α.ν. 95/1936 ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, με γενικό Δ/ντή τον Γεώργιο Κυριάκη.

1938. 25 Ιανουαρίου.  Μονογράφεται η τελική συμφωνία μεταξύ Telefunken και κράτους για την εγκατάσταση ραδιοφωνικού σταθμού.  

25 Μαρτίου.  Το βράδυ στις δέκα αρχίζει να εκπέμπει ο  «Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών.  Μήκος κύματος 499,2 μέτρα ή 661 χιλιόκυκλοι».  Ακολουθεί η μετάδοση διαγγέλματος του βασιλέως Γεωργίου Β΄ για την επέτειο της Εθνικής Εορτής της 25ης Μαρτίου.

21 Μαΐου.  Ο βασιλέας Γεώργιος Β΄ εγκαινιάζει επίσημα τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών.

Ιούνιος: Αρχίζουν οι τακτικές εκπομπές από τις 6 το πρωί έως τις 12 το βράδυ. Κάθε Κυριακή μεταδίδεται η θεία λειτουργία από τη Μητρόπολη Αθηνών. Στο πρόγραμμα αναμφισβήτητος κυρίαρχος είναι η κλασική μουσική. 

20 Νοεμβρίου. Η Υπηρεσία Ραδιοφωνικών Εκπομπών μετονομάζεται σε Διεύθυνση Ραδιοφωνία, υπαγόμενη στο Υπουργείο Τύπου και Τουρισμού (ΤΤΤ).

Χρονικό 1939 - 1948

1939. Την εποπτεία της Ραδιοφωνίας αναλαμβάνει το Υπουργείο Τύπου.  Ιδρύεται η «διεύθυνση Τύπου Ραδιοφωνίας» με Δ/ντή Ραδιοφωνίας τον Δ. Σβολόπουλο και τεχνικό διευθυντή τον Σπ. Ζήση.

28 Σεπτεμβρίου: Το BBC μεταδίδει το πρώτο Δελτίο Ειδήσεων στην ελληνική γλώσσα. 

1939-1941.  Εκδίδεται το Εβδομαδιαίον Πρόγραμμα Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών από τα υφυπουργεία Τύπου και Τουρισμού (Δ/νσις Ραδιοφωνίας).

1940. 28 Οκτωβρίου. Με την κήρυξη του Ελληνο-ιταλικού πολέμου ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών αδυνατεί να καλύψει το μέτωπο της Αλβανίας, γι΄ αυτό μια ομάδα τεχνικών με επικεφαλής τον Γιάννη Σαλλίβερο κατασκευάζει ένα μικρό πομπό βραχέων κυμάτων, τον οποίο εγκαθιστούν σε ένα υπόγειο της πολυκατοικίας στην οδό Μπούμπουλη (στην γωνία των οδών Βουλής και Απόλλωνος 9) και εκπέμπει προς την περιοχή του μετώπου και τις γειτονικές χώρες.

1941. 27 Απριλίου. Οι Γερμανοί εισβάλουν στην Αθήνα και θέτουν στον έλεγχο τους το Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών, καταλαμβάνοντας του ραδιοθαλάμους του Ζαππείου και τις εγκαταστάσεις των πομπών στα Ν. Λιόσια.

Απρίλιος.  Την εποπτεία της Ραδιοφωνίας αναλαμβάνει ο υπουργός ΤΤΤ με απόφαση της κυβέρνησης Γ. Τσολάκογλου.

Μάϊος. Υπό την αιγίδα του γερμανικού οίκου Telefunken, που αναλαμβάνει την αποκλειστική εκμετάλλευση των ραδιοφωνικών εκπομπών στην Ελλάδα, ιδρύεται η Ανώνυμος Εταιρία Ραδιοφωνικών Εκπομπών ? ΑΕΡΕ με διευθυντή τον Ιωάννη Βουλπιώτη,.
Μάϊος.  Οι Γερμανοί έφεραν από την χώρα τους πλήρη δισκοθήκη και εγκατέστησαν στο κτίριο της οδού Ζαλοκώστα 3 ένα μικρό φορητό πομπό, μικρής εμβέλειας, διαμορφώνοντας ένα στούντιο στο ισόγειο του κτιρίου.  Ο συγκεκριμένος σταθμός απευθυνόταν κατά βάση στους άνδρες των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων.  Αργότερα δημιούργησαν στην Παλλήνη ένα σταθμό βραχέων κυμάτων 25KW που τον ονόμασαν Ραδιοφωνικό Σταθμό της Μεσογείου.

Αρχίζει να εκπέμπει ο ραδιοσταθμός Ενόπλων Δυνάμεων Τριπόλεως (Πελοποννήσου).

1943.  17 Μαΐου.  Δημοσιεύεται στην εφημερίδα ο πρώτος «Ραδιοφωνικός Κανονισμός».
22 Ιουνίου.  Δημοσιεύεται στις εφημερίδες των Αθηνών η διαταγή του Μουσολίνι, που απαγορεύει την εγκατάσταση και χρήση κεραιών.

14 Οκτωβρίου.  Δημοσιεύεται η διαταγή των Γερμανών για το σφράγισμα των ραδιόφωνων, ώστε να πιάνουν μόνο τον σταθμό Αθηνών.  Σφραγίζονται περίπου 43.000 ραδιόφωνα.
1944. 20 Οκτωβρίου.  Οι Γερμανοί αποχωρούν  από την Αθήνα.  Ο πομπός των Λιοσίων γλιτώνει από την πλήρη καταστροφή, αλλά καταστρέφεται ο ένας ιστός της κεραίας στα Λιόσια και η εκπομπή σταματά..

1945. 16 Ιουλίου. Αρχίζει να λειτουργεί το Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας, που ιδρύθηκε με την Συντακτική Πράξη 54, με πρώτο Γενικό Δ/ντή τον Ηρακλή Πετμεζά και Δ/ντή Προγράμματος τον δημοσιογράφο Γιάννη Δημαρά. Οι κάτοχοι ραδιοφώνων ανέρχονται πλέον σε 36.000, ενώ η τρίμηνη συνδρομή οικιακού ραδιοφώνου είναι 1.000 δραχμές.

1946. 25 Μαρτίου. Εγκαινιάζεται ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Θεσσαλονίκης με πομπό φορητό πάνω σε αυτοκίνητα.  Ύστερα από λίγο καιρό διακόπτει τη λειτουργία, ενώ ένα χρόνο αργότερα - Μάρτιο του 1947-  εγκαθίσταται μόνιμα. Τα Υπουργεία Τύπου και Συγκοινωνιών μεριμνούν για την εύρυθμη λειτουργία της ραδιοφωνίας. Τα οικιακά ραδιόφωνα είναι περισσότερα από 60.000 και η τρίμηνη συνδρομή ανέρχεται στις 9.000 δραχμές.

1947. Την πρώτη Κυριακή του Μαρτίου 1947 πραγματοποιήθηκε η μετάδοση του σήματος του ΕΙΡ, με πομπό ισχύος 2 KW.

1948. 25 Μαρτίου. Εγκαινιάζεται από τον Βασιλιά Παύλο ο πομπός βραχέων κυμάτων, που τοποθετήθηκε  στα Νέα Λιόσια, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του. Ο πομπός των βραχέων εκπέμεπι προς τα Βαλκάνια, την Ευρώπη, την Αμερική και τον Καναδά.

Μάιος. Ιδρύεται ο πρώτος ραδιοσταθμός που ελέγχεται από τον στρατό με επίσημη ονομασία Κεντρικός Ραδιοφωνικός Σταθμός Ενόπλων Δυνάμεων.

12 Ιουνίου.  Εγκαινιάζεται ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Βόλου.

Νοέμβριος.  Αρχίζει να εκπέμπει ο στρατιωτικός σταθμός στη Μακρόνησο.

Δεκέμβριος.  Αρχίζει να εκπέμπει ο επίσημος σταθμός των Ενόπλων Δυνάμεων της Αθήνας από τα μεσαία και τα βραχέα κύματα.

1948. Διευθυντής του ΕΙΡ είναι ο Στρατής Μυριβήλης. Η συνδρομή είναι τρίμηνη.Για το οικιακό ραδιόφωνο ανέρχεται στις 30.000 δραχμές και για τους κατόχους ραδιοφώνων στις 75.000. Ο Στρατιωτικός Ραδιοφωνικός Σταθμός εγκαθίσταται και εκπέμεπει από τη Σχολή Χωροφυλακής στους Αμπελόκηπους. Εκδίδεται το "Εβδομαδιαίο Πρόγραμμα Ραδιοφωνικών Σταθμών" από το ΕΙΡ.

Χρονικό 1949 - 1958

1949. 9 Ιανουαρίου. Επίσημα εγκαίνια του ραδιοφωνικού σταθμού του Β΄ Σώματος στρατού στη Λάρισα.

Ιανουάριος: Αρχίζει να εκπέμπει ο Ραδιοσταθμός Ενόπλων Δυνάμεων Ιωαννίνων (Ηπείρου).

Μάρτιος: Πρώτη απόπειρα λειτουργίας του ραδιοφωνικού σταθμού Χανίων.

Ιούλιος. Αρχίζει να εκπέμπει ο Ραδιοσταθμός Ενόπλων Δυνάμεων Θεσσαλονίκης (Κεντρικής Μακεδονίας).  Τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους εκπέμπει και στα βραχέα.

10 Αυγούστου: Αρχίζει να εκπέμπει ο ραδιοσταθμός Ενόπλων Δυνάμεων Τριπόλεως (Πελοποννήσου).

Νοέμβριος: Αρχίζει να εκπέμπει ο ραδιοσταθμός Ενόπλων Δυνάμεων Καβάλας  (Το 1958 μετονομάζεται σε Ανατολικής Μακεδονίας ? Θράκης).

1950. Αρχίζει να εκπέμπει ο Ραδιοσταθμός Ενόπλων Δυνάμεων Κοζάνης (Δυτικής Μακεδονίας).

Ιούλιος: Η αμερικανική κυβέρνηση δώρισε στο ελληνικό κράτος και κατ΄ επέκταση στο ΕΙΡ πομπό ισχύος 50KW, ο οποίος θα λειτουργούσε στις αρχές του επόμενου έτους στα Ν. Λιόσια.

24 Ιουλίου. Εγκαινιάζεται ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Πατρών.

9 Δεκεμβρίου. Αναλαμβάνει κυβερνητικός αναπληρωτής παρά τω ΕΙΡ (Γενικός Δ/ντής) ο Χριστόφορος Τσιγάντες.  Η Ελληνική Ραδιοφωνία στις μέρες του γνωρίζει μεγάλη άνθηση.  Εκδίδεται το εβδομαδιαίο Ραδιοπρογράμμα από το ΕΙΡ. Τα νόμιμα ραδιόφωνα αγγίζουν τον ιλιγγιώδη για την εποχή αριθμό των 160.000. Πρόστιμα ύψους 59.827.000 δραχμών καλούνται να πληρώσουν οι 1.942 ? λαθρακουστές.

1951. 9 Απριλίου. Ο βασιλιάς Παύλος Α΄ εγκαινιάζει τον πομπό των 50KW, που τοποθετήθηκε στα Νέα Λιόσια.

21 Απριλίου. Δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο α.ν. 1775 περί «Οργανώσεως και Λειτουργίας της Εθνικής Ραδιοφωνίας της Ελλάδος».

Ιούνιος: Εγκαινιάζεται η δεύτερη συχνότητα εκπομπής για το σταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων της Αθήνας. Το ΕΙΡ αποκτά μαγνητόφωνο και συνεργείο εξωτερικών μεταδόσεων! Οι ραδιοθάλαμοι του Ζαππείου αυξάνονται σε επτά και εξοπλίζονται με σύγχρονα μηχανήματα.  

1952. 11 Μαΐου.  Αρχίζει να εκπέμπει το Δεύτερο Πρόγραμμα του ΕΙΡ.

1953. Διευθυντής προγράμματος του ΕΙΡ ο Οδυσσέα Ελύτης.

1954. Μάρτιος.  Αναγγέλεται η δημιουργία του Τρίτου Προγράμματος του ΕΙΡ.

27 Ιουνίου: Εγκαινιάζεται ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Κομοτηνής.

19 Σεπτεμβρίου.  Εγκαινιάζεται επισήμως το Τρίτο Πρόγραμμα, το οποίο στις αρχές της λειτουργίας του μετέδιδε μόνο κλασσική μουσική 19.00 ? 24.00.

29 Σεπτεμβρίου: Αρχίζει να εκπέμπει επισήμως ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Χανίων.

7 Νοεμβρίου : Εγκαινιάζεται ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Ρόδου.

1956. Φεβρουάριος: Έναρξη λειτουργίας του Ραδιοφωνικού Σταθμού Φλώρινας.

15 Απριλίου: Τελούνται τα εγκαίνια του Ραδιοφωνικού Σταθμού Φλώρινας.

1957. 31 Μαρτίου.  Εγκαινιάζεται και τίθεται σε λειτουργία ο Ραδιοσταθμός Κέρκυρας.

Χρονικό 1959 - 1968

1959. Ιδρύεται ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Πύργου Ηλείας.

3. Μαΐου: Αρχίζει τις μεταδόσεις του ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Σερρών. Με πρωτοβουλία του Γενικού Διευθυντή του ΕΙΡ Πύρρου Σπυρομίλιου, αρχίζει το Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού. Το μπουζούκι γίνεται δεκτό στο ραδιόφωνο!!!

1962. Το ΕΙΡ αγοράζει μια έκταση στην Αγία Παρασκευή, με στόχο την ανέγερση Ραδιομεγάρου.

1965. Ιούλιος: Ο Ραδιοσταθμός Ορεστιάδος με ένα μικρό πομπό μεσαίων κυμάτων βγαίνει στον αέρα από ένα στρατόπεδο της περιοχής. Το 1969 εντάσσεται στην ΥΕΝΕΔ.

1968. Ο Κεντρικός Ραδιοφωνικός Σταθμός Ενόπλων Δυνάμεων μετονομάζεται σε ΥΕΝΕΔ.

Χρονικό 1969 - 1978

1969. Ιδρύεται ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Ζακύνθου.

1970. 5 Απριλίου: Αρχίζει τις εκπομπές ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Ζακύνθου.

1972. Έναρξη λειτουργίας του Ραδιοσταθμού Ηρακλείου.

1975. Το ΕΙΡΤ μετατρέπεται με τον ν. 230/1975 (ΦΕΚ 272) σε ανώνυμη εταιρία και μετονομάζεται σε Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση Α.Ε.

Χρονικό 1986 - 1988

1986. Οι έκτακτες συνθήκες που προκάλεσαν οι καταστροφικοί σεισμοί το 1986 επέβαλαν την ανάγκη λειτουργίας τοπικού ραδιοσταθμού στην Καλαμάτα.

1986. 17 Σεπτεμβρίου: Αρχίζει τις εκπομπές ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Καλαμάτας.

1987. Με το νόμο 1730/87 (ΦΕΚ 145 τεύχος Α) δημιουργείται ο Ενιαίος φορέας Ραδιοφωνίας ? Τηλεόρασης.  Στην ανώνυμη αυτή εταιρία υπάγεται η Ελληνική Ραδιοφωνία (ΕΡΑ) που περιλαμβάνει το Πρώτο, Δεύτερο, Τρίτο, Τέταρτο και Πέμπτο Πρόγραμμα.

1988. Ενιαίος φορέας Ραδιοφωνίας ? Τηλεόρασης.  Δημιουργία της ΕΡΑ.

Χρονικό 1989 - 1998

1989. 28 Φεβρουαρίου.  Ιδρύεται ο Ραδιοσταθμός του Αιγαίου, με έδρα τη Μυτιλήνη.  Είναι ο πιο σύγχρονος από πλευράς τεχνικής υποστήριξης και το πρόγραμμά του εμφανίζεται στο περιοδικό Ραδιοτηλεόραση από τις 18 Μαρτίου 1989.

1990. Το ραδιοφωνικό πρόγραμμα που εκπέμπεται από τα βραχέα κύματα αυτονομείται και ονομάζεται «Πέμπτο πρόγραμμα της Ελληνικής ραδιοφωνίας. Φωνή της Ελλάδας»

1993. Σημειώνονται αλλαγές στο Ειδησεογραφικό πρόγραμμα. Στην ΕΡΑ-2 καθιερώνονται ωριαίες ραδιοφωνικές ραδιοεφημερίδες. Μεσημέρι «Στον παλμό των γεγονότων» και βράδυ «Στον παλμό της επικαιρότητας». Αρχίζουν να μεταδίδονται τρίλεπτα δελτία και μονόλεπτοι τίτλοι ειδήσεων.

1994. Για πρώτη φορά από την ΕΡΑ-2 πραγματοποιείται συνεχής μετάδοση ζωντανού ραδιοφωνικού προγράμματος από τις 06:00 έως τις 02:00. Καθιερώνονται οι ζωντανοί Μαραθώνιοι Πληροφόρησης, σε  περιπτώσεις έκτακτων γεγονότων, όπως σεισμοί, πλημμύρες, πυρκαγιές κ.ά.

1995. Μηχανοργάνωση των Ειδήσεων της ραδιοφωνίας. Όλα τα Ειδησεογραφικά τμήματα εξοπλίζονται με Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές. Το πρώτο στη ραδιοφωνική αγορά της εποχής, σύντομο, αμιγώς πολιτιστικό δελτίο ειδήσεων, εκπέμπεται από την ΕΡΑ-2.

1996. Συνεργασία της Ελληνικής Ραδιοφωνίας με την Ακαδημία Αθηνών για τη σωστή χρήση της Ελληνικής γλώσσας. Εκατοντάδες δελτία ειδήσεων αποδελτιώνονται και «διορθώνονται».

Τα τμήματα Ειδήσεων ΕΡΑ-1, ΕΡΑ-2 και ΕΡΑ- Σπορ ενοποιούνται. Άνοιγμα της ΕΡΑ-2 σε φορείς, όπως το Θέατρο Τέχνης, το Ερευνητικό κέντρο Δημόκριτος, το Αρσάκειο

Στόχος η συνεργασία, η υλοποίηση και δημοσιοποίηση δράσεων, όπως Πανελλήνιοι μαθητικοί διαγωνισμοί Θεάτρου, Καθαρές Ακτές και προβολή της Ελληνικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς σε όλο τον κόσμο.

1997. Συνεργασία της ΕΡΑ-2 με διεθνείς Οργανισμούς και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις για την παραγωγή σειράς εκπομπών με θέματα, όπως Εθελοντισμός, Ναρκωτικά, Πρόσφυγες, Νεολαία κ.ά. Τίθεται σε ισχύ η δεκαετής συμφωνία μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (Voice of America-Φωνή της Ελλάδας) για τη λειτουργία σταθμών αναμετάδοσης στην Ελλάδα.

Ζωντανή μετάδοση ελληνικού 24ώρου ραδιοφωνικού προγράμματος συνεχούς ροής από τα βραχέα κύματα.

1998. Μέση ημερήσια ακροαματικότητα της ΕΡΑ 3,6%. Ογδονταπέντε χιλιάδες ακροατές σε όλη την Ελλάδα συντονίζονται καθημερινά στις συχνότητες της Δημόσιας ραδιοφωνίας (πηγή BARI-FOCUS).

Χρονικό 1999 - 2000

2000. Αρχίζει η καθημερινή μετάδοση από τα FM και τα μεσαία κύματα δώδεκα ημίωρων ξενόγλωσσων εκπομπών, που απευθύνονται στους ξένους εργαζόμενους στην Ελλάδα. Καθημερινή ενημέρωση για την κίνηση στους δρόμους. Συνεργασία της Ελληνικής ραδιοφωνίας  με τη ΓΑΔΑ για τη δημιουργία στούντιο ζωντανών συνδέσεων. Έμφαση στην οικονομική ενημέρωση και το Χρηματιστήριο.

2001. KOSMOS 93,6. Το στερνοπαίδι της δημόσιας ραδιοφωνίας εκπέμπει στα FM ανοίγοντας νέους μουσικούς ορίζοντες και φέρνοντας νέες γλώσσες, ταξίδια και συνήθειες από το πιο θετικό κομμάτι της Παγκοσμιοποίησης, τον ταξιδιωτικό Κοσμοπολιτισμό. Προσωπικότητες της σύγχρονης  μουσικής σκηνής, της αποκαλούμενης World music, όπως η Cesaria Evora, η Dulce Pontes, ο Gustavo Santaolalla, o Philip Glass, o Goran Bregovic κ.ά. φιλοξενούνται στα στούντιο. Το ειδησεογραφικό πρόγραμμα ΕΡΑ-1 μετονομάζεται σε ΝΕΤ 105,8.

2002. Το ξενόγλωσσο ραδιοφωνικό πρόγραμμα «Φιλία», με εκπομπές από τα μεσαία κύματα, απευθύνεται στους ξένους μετανάστες, που ζουν στην Ελλάδα.

2003. Μεγάλη τεχνική αναβάθμιση της Ελληνικής Ραδιοφωνίας λίγο πριν από τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Κεντρικός Έλεγχος και όλα τα στούντιο μετατρέπονται από αναλογικά σε ψηφιακά. Όλος ο περιφερειακός εξοπλισμός των αναλογικών στούντιο αντικαθίσταται από δίκτυο Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Το τεχνικό προσωπικό εκπαιδεύεται στην ψηφιακή τεχνολογία. Το ραδιοφωνικό πρόγραμμα «Φιλία» μεταδίδεται και από τα FM.

2004. Καθιερώνεται για πρώτη φορά στη ΝΕΤ 105,8 τακτική ειδησεογραφική εκπομπή για την ανεργία. Ελληνικά πλοία που πλέουν στον Ινδικό Ωκεανό ενημερώνονται από τα βραχέα κύματα και την ΕΡΑ-5 για το φονικό τσουνάμι, που πλήττει την περιοχή.

2005. Με τη συχνότητα 107 το ραδιόφωνο ΚΟSMOS εκπέμπει σε όλο το λεκανοπέδιο.

2007. Εγκαθίσταται στον Κεντρικό Έλεγχο της ΕΡΑ σύστημα διαρκούς εγγραφής όλων των εκπεμπόμενων  προγραμμάτων.

2008. Μέση ημερήσια ακροαματικότητα της ΕΡΑ 25,6%. Εξακόσιες πενήντα χιλιάδες ακροατές σε όλη την Ελλάδα συντονίζονται καθημερινά  στις συχνότητες της Δημόσιας ραδιοφωνίας.

Αφιέρωμα "Ακροδεξιά και Ευρωεκλογές": Μήπως δεν φταίει η Κρίση;

Του Cas Mudde*

 Από το ξέσπασμα της μεγάλης ύφεσης, η κατάρρευση της αγοράς των ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ, που μετατράπηκε σε παγκόσμια οικονομική κρίση, έχει γίνει παγκοίνως γνωστό πως η Ακροδεξιά είναι σε άνοδο. Και γιατί να μην είναι; Από την άνοδο των ναζί στη Βαϊμάρη, η συμβατική σοφία θεωρεί δεδομένο ότι οι οικονομικές κρίσεις συνεπάγονται άνοδο της Ακροδεξιάς. Παρά το γεγονός πως δεν υπάρχει κάποια σχετική ακαδημαϊκή θεωρία, το αξίωμα πως «στην οικονομική κρίση ενδυναμώνονται τα άκρα» ίσως είναι μία από τις πιο διάσημες θεωρίες που κυκλοφορούν (μαζί με την θεωρία της νεωτερικότητας). Μάλιστα, λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από ακαδημαϊκούς, δημοσιογράφους και από αυτούς που διαμορφώνουν την πολιτική.

Η ιδέα ότι η μεγάλη ύφεση τροφοδότησε την αναβίωση της Ακροδεξιάς, δηλαδή την άνοδο ριζοσπαστικών ακροδεξιών κομμάτων, βασίζεται κυρίως σε δύο περιπτώσεις που έλαβαν μεγάλη δημοσιότητα, και οι δύο το 2012: το Εθνικό Μέτωπο (F.N.) στη Γαλλία και τη Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα. Αφού αντικατέστησε τελικά τον πατέρα της Ζαν - Μαρί Λεπέν και ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου, η Μαρίν Λεπέν το αναγέννησε μέσα από τις στάχτες του. Μετά από χρόνια εκλογικής καθίζησης, η Λε Πεν ανέβασε το κόμμα στα καλύτερα ποσοστά που είχε λάβει από ιδρύσεώς του σε προεδρικές εκλογές και τα δεύτερα καλύτερα που έχει λάβει ποτέ στις βουλευτικές εκλογές του 2012. Ακόμα πιο σοκαριστικές ήταν οι δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 στην Ελλάδα, που είδαν τη μέχρι τότε περιθωριακή νεοναζιστική Χρυσή Αυγή να μπαίνει στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Ενώ πολλά ριζοσπαστικά δεξιά κόμματα έχουν κατέβει στις εκλογές από τη δεκαετία του 1980, αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένα ανοιχτά ακροδεξιό κόμμα κατάφερε να μπει στη Βουλή. Για τους περισσότερους παρατηρητές, πανεπιστημιακούς και μη, οι δύο αυτές υποθέσεις ήταν ενδεικτικές της ανόδου της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη ως το αναμενόμενο αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης.

Η ανάλυση των πρόσφατων εκλογικών αποτελεσμάτων των ακροδεξιών κομμάτων στα κράτη - μέλη της Ε.Ε. παρουσιάζει μια πολύ διαφορετική εικόνα. Αν συγκρίνουμε τα αποτελέσματα προ της κρίσης (2005-2008) με τα αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια της κρίσης (2009-2013), αν ξεχωρίζουμε κάτι, είναι η εκλογική αποτυχία της Ακροδεξιάς. Πρώτα απ' όλα, πάνω από το ένα τέταρτο, στις οκτώ από τις είκοσι οκτώ χώρες κράτη - μέλη της Ε.Ε., δεν υπάρχει κόμμα της Άκρας Δεξιάς. Μάλιστα, δεν υπάρχουν ακροδεξιά κόμματα στις τέσσερις από τις πέντε χώρες που έχουν μπει σε πρόγραμμα λιτότητας (Κύπρος, Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία). Η Ελλάδα είναι η μόνη εξαίρεση.

Δεύτερον, από τις είκοσι χώρες με (κατά κάποιον τρόπο) ακροδεξιά κόμματα, τα εκλογικά αποτελέσματα είναι σχεδόν ομοιόμορφα κατανεμημένα: έντεκα έχουν δει μια αύξηση στη στήριξη των ακροδεξιών κομμάτων στην περίοδο 2005-2013 και εννέα δεν έχουν.

Τρίτον, από τις έντεκα χώρες όπου η Ακροδεξιά σημειώνει άνοδο, μόνο στις πέντε υπάρχει αξιοσημείωτη άνοδος έναντι μιας (σχετικής) ανόδου. Ωστόσο, αν και σε πέντε χώρες τα ακροδεξιά κόμματα έλαβαν περισσότερο από 5% των ψήφων μεταξύ των ετών 2005 και 2013, σε τρεις χώρες σημείωσαν πτώση μεγαλύτερη του 5% (Βέλγιο, Ρουμανία και Σλοβακία).

Οι πέντε χώρες της Ε.Ε. που έχουν δει σημαντική άνοδο της λαϊκιστικής ριζοσπαστικής Δεξιάς στις εκλογές είναι η Αυστρία (13,1%), η Φινλανδία (14,9 %), η Γαλλία (9,3%), η Ουγγαρία (14,5%) και η Λετονία (6,9%). Τα ποσοστά στην Ελλάδα είναι αρκετά κοντά στο 4,7%, με την Ακροδεξιά να διπλασιάζει τα ποσοστά της και γι' αυτό θα εξεταστεί χωριστά παρακάτω. Η μεγαλύτερη αύξηση σημειώνεται στη Φινλανδία, όπου οι True Finns πήγαν από 4,1% το 2007 στο 19% το 2011. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως η Φινλανδία ήταν μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. που επλήγησαν λιγότερο από την κρίση, έχοντας αντιμετωπίσει τη δική τους κρίση μία δεκαετία πριν από τη μεγάλη ύφεση. Παρά το γεγονός αυτό, η οικονομική κρίση έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προεκλογική εκστρατεία και την επιτυχία των Αληθινών Φινλανδών, που εναντιώθηκαν αποφασιστικά στη συμμετοχή της Φινλανδίας στα προγράμματα διάσωσης. Τούτου λεχθέντος, ο λαϊκιστικός ριζοσπαστικός δεξιός χαρακτήρας του κόμματος τίθεται υπό συζήτηση και αμφισβητείται, αποτελώντας έτσι μία μάλλον οριακή περίπτωση.

Οι άλλες δύο χώρες της Δυτικής Ευρώπης, η Αυστρία και η Γαλλία, έχουν και οι δύο υποστεί μια μάλλον μέτρια οικονομική δυσπραγία, σε αντίθεση με τις δύο χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (Ουγγαρία, Λετονία). Και ενώ δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα κόμματα έχουν επωφεληθεί από την πολιτική δυσαρέσκεια που σχετίζεται με την οικονομική κρίση, τόσο το Εθνικό Μέτωπο όσο και το αυστριακό Κόμμα της Ελευθερίας (FPÖ) είναι δεδομένα λαϊκιστικά ριζοσπαστικά δεξιά κόμματα, που έχουν έρεισμα και λάμβαναν παρόμοια ποσοστά πολύ πριν από την έναρξη της κρίσης (1997 και 1999 αντίστοιχα). Αυτό αφήνει την Ουγγαρία και τη Λετονία, δύο από τις σκληρότερα πληγείσες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, οι οποίες όμως δεν ένιωσαν τις συνέπειες της μεγάλης ύφεσης.

Η άνοδος του Κινήματος για μια Καλύτερη Ουγγαρία (Jobbik) έχει αναλυθεί εκτενώς, αν και μερικές φορές στο επίκεντρο είναι οι ανησυχητικές πολιτικές της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν. Το Jobbik έλαβε ένα εντυπωσιακό 16,7 % στις πρώτες εκλογές του 2010, αντικαθιστώντας το περιθωριακό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ζωής (MIÉP) στην κορυφή της λαϊκιστικής ριζοσπαστικής δεξιάς παράταξης. Αυτή ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση μετά από εκείνη στη Φινλανδία.

Αλλά αν οι Αληθινοί Φινλανδοί θεωρούνται πολύ μετριοπαθείς για τη λαϊκιστική ριζοσπαστική Δεξιά, το Jobbik θεωρείται πάρα πολύ ακραίο. Κινείται στη λεπτή γραμμή μεταξύ της ριζοσπαστικής Δεξιάς και της Άκρας Δεξιάς, εν μέρει εκπροσωπείται από το πολιτικό κόμμα (Jobbik) και εν μέρει από την παραστρατιωτική ομάδα (Ουγγρική Φρουρά). Παρά το γεγονός ότι η Ουγγαρία έχει πληγεί ιδιαίτερα από την οικονομική κρίση και έχει φλερτάρει με ένα σχέδιο διάσωσης, η εκλογική αναμέτρηση του 2010 δεν έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης. Ενώ και το Fidesz και το Jobbik επωφελήθηκαν από την ευρεία πολιτική δυσαρέσκεια, τα αίτιά της ήταν και οικονομικά (δηλαδή η οικονομική κρίση) και πολιτικά (το σκάνδαλο Gyurcsány).

Η πιο ενδεικτική περίπτωση της θεωρίας ότι η κρίση ευνοεί τα άκρα βρίσκεται, παραδόξως, στη μικρή χώρα της Βαλτικής που περνά απαρατήρητη, τη Λετονία. Έχοντας πληγεί σε μεγάλο βαθμό από την κρίση, ο Paul Krugman αποκάλεσε τη Λετονία "νέα Αργεντινή" το 2008. Το γεγονός ότι η λαϊκιστική ακροδεξιά Εθνική Συμμαχία (N.A.) έχει διπλασιάσει σχεδόν την εκλογική της υποστήριξη μεταξύ 2006 και 2011 δεν πρέπει να εκπλήσσει επομένως κανέναν. Επιπλέον, ακολουθώντας πιστά το σενάριο της Βαϊμάρης, η N.A. συμμετείχε στην κυβέρνηση της Λετονίας το 2011 ως μικρός εταίρος του συνασπισμού.

Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι η Ν.Α. ανέβηκε το 2011, μετά την κορύφωση της οικονομικής κρίσης. Παρά το ότι η οικονομία σημείωσε κατακόρυφη πτώση κατά την περίοδο 2008-2009, η NA συγκέντρωσε ποσοστό μόλις 0,7% στις εκλογές του 2010 (σε σύγκριση με το 2006). Ωστόσο, αφού η οικονομία σταθεροποιήθηκε το 2010, το κόμμα πήγε από 7,7% στο 13,9% στις εκλογές του 2011. Το 2011, η οικονομία της Λετονίας αύξησε το πραγματικό ΑΕΠ της κατά 5,5%!

Εν ολίγοις, δεν βγαίνουν τα νούμερα. Παρά την όλη συζήτηση για την άνοδο της Ακροδεξιάς ως συνέπεια της μεγάλης ύφεσης, το γεγονός είναι ότι τα ακροδεξιά κόμματα έχουν αρκετούς υποστηρικτές μόνο σε 11 από τα 28 κράτη - μέλη της Ε.Ε. (39%), και αύξησαν σημαντικά τα ποσοστά τους σε μόλις 5 (18%). Ακριβώς όπως συνέβη κατά τη διάρκεια της μεγάλης ύφεσης, δηλαδή στη Γερμανία της Βαϊμάρης (και σε μικρότερο βαθμό στην Ιταλία), η αβάσιμη γενίκευση των λίγων περιπτώσεων (π.χ. Γαλλία και η Ελλάδα) έχει επισκιάσει το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών της Ε.Ε. έχουν εκλογικά και πολιτικά περιθωριακά ακροδεξιά κόμματα, τόσο όσο και κατά τη μεγάλη ύφεση. Στο τέλος του 2013, μόνο τα μισά κράτη - μέλη της Ε.Ε. έχουν ακροδεξιά κόμματα μέσα στο Κοινοβούλιο και μόνο δύο στους κυβερνητικούς συνασπισμούς ως μικρούς εταίρους (Βουλγαρία και Λετονία).

Στόχος δεν είναι να πούμε ότι η Ακροδεξιά είναι άνευ σημασίας στη σύγχρονη Ευρώπη ή ότι η κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. Είναι έκκληση να μην υποκύψουμε σε μια επιλεκτική αντίληψη και να προβούμε σε γενικεύσεις, καθώς και μια πρόσκληση να κρατάμε τα μάτια μας ανοιχτά στις πραγματικές πολιτικές απειλές του σήμερα. Σε όλη την Ευρώπη οι πολιτικοί χρησιμοποιούν την υποτιθέμενη απειλή της αναζωπύρωσης της Ακροδεξιάς, που υποστηρίζεται και από μια θεωρία περί κρίσης, ώστε να προωθούν φιλελεύθερες πολιτικές. Ένα σχετικά μετριοπαθές παράδειγμα είναι ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος προωθεί τη σκληρή αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος. Ένα ακραίο παράδειγμα είναι ο Ούγγρος πρωθυπουργός Όρμπαν, ο οποίος έκανε κατά μέτωπο επίθεση στο σύνταγμα της χώρας. Και οι δύο τους έχουν πει πως κάνουν ότι είναι απαραίτητο με δεδομένες τις πιέσεις που δέχονται από την Ακροδεξιά και παρουσιάζουν τις κυβερνήσεις τους ώς τη μόνη ρεαλιστική εναλλακτική στις ακροδεξιές ορδές. Και παρά το ότι και οι δύο χώρες αντιμετωπίζουν μια πολύ επικίνδυνη Ακροδεξιά αντιπολίτευση, πραγματικά αντιδημοκρατική, σε καμία από τις δύο χώρες η Ακροδεξιά δεν είναι κοντά στο να βγει πρώτο κόμμα.

Εν ολίγοις, η Ευρώπη δεν είναι στο χείλος ενός σεναρίου Βαϊμάρης. Σε αντίθεση με τη Βαϊμάρη των αρχών του 20ού αιώνα, οι ακραίοι είναι σχετικά μικρής εμβέλειας πολιτικοί παίχτες στην Ευρώπη των αρχών του 21ου αιώνα. Κυριότερα, ενώ η Δημοκρατία της Βαϊμάρης ήταν μια δημοκρατία χωρίς δημοκράτες, η δημοκρατία ηγεμονεύει στη σύγχρονη Ευρώπη. Είναι σημαντικό να είναι σε επιφυλακή οι Ευρωπαίοι σε ό,τι αφορά την Ακροδεξιά, αλλά δεν πρέπει να παραλύουν από έναν αλόγιστο φόβο ο οποίος μπορεί να τους ρίξει βορά στις μάζες οπορτουνιστών και διψασμένων για εξουσία «δημοκρατικών» πολιτικών ηγετών.

* Ο Cas Mudde διδάσκει Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο της Γεωργίας

Έρευνα δημοσιευμένη στο blog του LSE, βασισμένη στα εκλογικά αποτελέσματα των ακροδεξιών κομμάτων στην Ε.Ε., με σαφή στόχευση να στηρίξει τις επιλογές του ευρωπαϊκού κατεστημένου

Για την αρχική ανάρτηση πατήστε εδώ

Αφιέρωμα "Ακροδεξιά και Ευρωεκλογές" Γιατί φταίνε η Δεξιά, η Αριστερά και τα ΜΜΕ

Οπαδοί του ακροδεξιού κόμματος English Defense League (EDL) διαμαρτύρονται στο κέντρο του Λονδίνου για την παραμονή στη Βρετανία του ιορδανού ισλαμιστή κληρικού Αμπού Κατάντα

«Η πολυπολιτισμικότητα έχει αποτύχει» δήλωσε πρόσφατα η γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ. Το ίδιο επανέλαβε ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον λίγες ημέρες αργότερα. Αλλά οι δηλώσεις αυτού του είδους δεν είναι αποκλειστικό φαινόμενο του συντηρητικού χώρου. Ο γερμανός πολιτικός του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) και μέχρι πρότινος μέλος του ΔΣ της Μπούντεσμπανκ Τίλο Σάραζιν δημοσίευσε το βιβλίο «Η Γερμανία αυτοκαταργείται», στο οποίο υποστηρίζει ότι η χώρα του θα φτωχαίνει όλο και περισσότερο διότι «οι τούρκοι και οι άραβες μετανάστες έχουν χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης». Πολιτικοί όλων των αποχρώσεων εκστομίζουν πλέον φυσικότατα ακροδεξιές απόψεις. Αντί όμως να αποκομίσουν οι ίδιοι εκλογικά οφέλη, διευκολύνουν την εκλογική άνοδο της Ακροδεξιάς και την πρόσβασή της στην εξουσία.


«Τα κυρίαρχα κόμματα της Δεξιάς και της Αριστεράς προσπαθούν τις τελευταίες δεκαετίες _ από τη δεκαετία του '80 ή ακόμα και από τα τέλη του '70 - να παίξουν το χαρτί του εθνικισμού. Για αρκετό καιρό θεωρούσαν ότι μπορούσαν να κεφαλαιοποιήσουν εκλογικά τις απόψεις αυτές και να εξουδετερώσουν τον έντονο ανταγωνισμό από την Ακροδεξιά» λέει στο «Βήμα» ο Αντώνης Ελληνας, επίκουρος καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου. Αλλά το συμπέρασμα είναι ότι «τα κυρίαρχα κόμματα έχουν αποτύχει να κερδίσουν αυτό τον χώρο». Αντίθετα, διαδίδουν και νομιμοποιούν τις ακροδεξιές απόψεις προσφέροντας «στο πιάτο» ψηφοφόρους στα ακραία κόμματα.

Η αύξηση των μεταναστών από την Ασία και την Αφρική σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση και την άνοδο της ανεργίας χάρισαν στην Ακροδεξιά λαμπρό πεδίο δράσης. Τα αποτελέσματα είναι εμφανή: στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας την περασμένη Κυριακή το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο έφερε ιστορικά υψηλό ποσοστό. Στη Νορβηγία η κατάσταση «ξέφυγε»: το ακροδεξιό Κόμμα της Προόδου είναι επί μία δεκαπενταετία το δεύτερο κόμμα στη Βουλή. Ισως ήταν θέμα χρόνου να εμφανιστεί έναςΑντερς Μπρέιβικ και να σκοτώσει 77 άτομα, τα περισσότερα ανήλικα μέλη της νεολαίας του Εργατικού Κόμματος, το οποίο με τις φιλομεταναστευτικές του πολιτικές δήθεν αλλοιώνει τη φυσιογνωμία της Νορβηγίας.

Παρά την ακροδεξιά ρητορική που υιοθετούν, «τα κυρίαρχα κόμματα της Δεξιάς και της Αριστεράς δεν κατάφεραν να απορροφήσουν αυτό τον χώρο γιατί είναι πολυσυλλεκτικά»συνεχίζει ο κ. Ελληνας. Αμφότερα έχουν ψηφοφόρους που ζητούν τον προστατευτισμό _ στα δεξιά οι εθνικιστές, στα αριστερά τα λαϊκά στρώματα, των οποίων τα εισοδήματα διαβρώνονται περισσότερο λόγω των μεταναστών.

«Υπάρχει ευρεία λαϊκή απαίτηση για πολιτισμικό προστατευτισμό, προστασία δηλαδή της εθνικής ταυτότητας. Αλλά συγχρόνως τα μεγάλα δεξιά και αριστερά κόμματα διαθέτουν ψηφοφόρους θετικούς προς τη μετανάστευση: στη Δεξιά είναι οι επιχειρηματίες που ευνοούνται από το φθηνό εργατικό δυναμικό, στην Αριστερά οι διανοούμενοι. Το ζήτημα δεν εντάσσεται εύκολα στον άξονα Δεξιά - Αριστερά. Πώς να αναδείξουν το θέμα της μετανάστευσης τα μεγάλα κόμματα χωρίς να διαταράξουν αυτή την ισορροπία; Δεν έχουν βρει αποτελεσματικό τρόπο να το αντιμετωπίσουν χωρίς να πλήξουν τον πολυσυλλεκτικό τους χαρακτήρα, γι' αυτό χάνουν ψηφοφόρους διαχρονικά».

Υπάρχει όμως και πιο άμεση συμβολή των κυρίαρχων κομμάτων στην άνοδο της Ακροδεξιάς. «Στη Γαλλία ο Ζαν-Μαρί Λεπέν για μία δεκαετία, από το 1972 που ίδρυσε το Εθνικό Μέτωπο, δεν είχε καμία απήχηση. Ο Φρανσουά Μιτεράν έδωσε στα τρία κρατικά κανάλια την εντολή να προβάλουν τον Λεπέν για να πλήξει τη Δεξιά. Δόθηκε χρόνος υψηλής τηλεθέασης στο Εθνικό Μέτωπο και σύντομα το ποσοστό του έφθασε το 3,5% - 4%»λέει. Στην Ελλάδα, προσθέτει, η Αλέκα Παπαρήγα έχει κατηγορήσει τα φιλοπασοκικά μέσα ότι πρόβαλλαν τον ΛΑΟΣ για να πλήξουν τη ΝΔ.

«Στην Αυστρία τα μέσα ενημέρωσης έδωσαν υπερβολικά δυσανάλογη προβολή στον Γεργκ Χάιντερ, τόσο θετική όσο και αρνητική, η οποία συχνά βοηθάει. Το Κόμμα της Ελευθερίας έφθασε από 5% το 1993 στο 27% το 1999» λέει κάνοντας τη σύγκριση με τη Γερμανία όπου«οι ακροδεξιοί σπάνια βγαίνουν στην τηλεόραση» και δεν έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν το 3% στις εθνικές εκλογές.

Στην Ιταλία η ακροδεξιά Αλεσάντρα Μουσολίνι, εγγονή του δικτάτορα, έχει καθεστώς «σελέμπριτι» από πολλά ΜΜΕ: την καλούν τακτικά σε τοκ σόου και δάνεισε τη φωνή της σε ένα επεισόδιο των «Simpsons». Οταν επωφελείται από τον τηλεοπτικό χρόνο για να εκμεταλλευτεί τον φόβο του κοινού για τους μετανάστες και τους μουσουλμάνους γενικότερα, γίνεται εμφανές ότι οι απόψεις της δεν είναι περιθωριακές, αλλά απηχούν μεγάλο μέρος του πολιτικού κατεστημένου. Η επίσης εξτρεμιστική Λέγκα του Βορρά συμμετείχε σε πολλές κυβερνήσεις του Σίλβιο Μπερλουσκόνι μέσω των οποίων ανέλαβε να καθιερώσει τη δαιμονοποίηση του Ισλάμ.

Ο Ρομπέρτο Καλντερόλι, πρώην υπουργός του «Καβαλιέρε», έχει γίνει σύμβολο κατά της ανέγερσης τζαμιών στην Ιταλία: για να προκαλέσει, πηγαίνει γουρούνια για βόλτα στα σημεία όπου πρόκειται να χτιστεί ένα τέμενος προκειμένου να τα «μαγαρίσει».

Ο κ. Ελληνας υπενθυμίζει την παλαιά πρόθεση του Νικολά Σαρκοζί να δημιουργήσει υπουργείο Μετανάστευσης και, πιο πρόσφατα, την αμφισβήτηση της Σένγκεν για να κρατηθούν οι μετανάστες εκτός Γαλλίας. Ο γάλλος πρόεδρος «προσπάθησε να πάρει τις ψήφους της Ακροδεξιάς, αλλά δεν κατάφερε να τις διατηρήσει. Στην Ελλάδα, το θέμα της μετανάστευσης έγινε αντικείμενο κομματικής αντιπαράθεσης πιο πρόσφατα» λέει. Ξεκίνησε από τη ΝΔ που «σκλήρυνε τη ρητορική της ύστερα από την επιτυχία του ΛΑΟΣ στις ευρωεκλογές του 2007. Πολλά από τα ζητήματα που θέτει η Ακροδεξιά νομιμοποιούνται από τα κυρίαρχα κόμματα - ο λεγόμενος σήμερα αντιμεταναστευτικός χώρος».

Τελικά αυτή που φαίνεται ότι επωφελείται διαχρονικά από το αντιμεταναστευτικό κίνημα είναι η Ακροδεξιά. «Τα μεγάλα αριστερά και δεξιά κόμματα και οι πολιτικές ηγεσίες στην Ευρώπη δεν έχουν βρει αντίδοτο στις τάσεις που δημιουργούν η παγκοσμιοποίηση και η κρίση. Ο κόσμος θέλει να πιαστεί από κάπου και βρίσκει την εθνική ταυτότητα. Οι πολιτικοί δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια νέα συλλογική ταυτότητα. Η μετανάστευση υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει. Αλλά δεν έχει καλυφθεί το κενό ανάμεσα στη δημογραφική κοινωνική πραγματικότητα και στις αντιλήψεις».

Πανευρωπαϊκό κίνημα
Η ισλαμοφοβία ενώνει
Ανησυχία προκαλούν οι προσπάθειες της Ακροδεξιάς να ιδρύσει ένα πανευρωπαϊκό κίνημα, ένα είδος ομοσπονδίας. Και ενώ η Αριστερά τα κατάφερνε τα τελευταία χρόνια πολύ καλύτερα σε αυτό - λ.χ. Γένοβα το 2001 -, η Ακροδεξιά σχημάτιζε μόνο εφήμερες διεθνείς συνεργασίες. Ομως η «σημαία» της ισλαμοφοβίας αποδεικνύεται ενωτική, όχι μόνο σε ευρωπαϊκό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η αντιρατσιστική οργάνωση Hope Not Hate κατήρτισε έναν χάρτη των «αντι-τζιχαντιστών» στην Ευρώπη, στον οποίο περιλαμβάνονται 133 ομάδες οι οποίες προωθούν μια ισλαμοφοβική ατζέντα - τρεις από την Ελλάδα: η Χρυσή Αυγή, ο ΛΑΟΣ και η Greek Defence League που φαίνεται ότι δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια σελίδα στο Facebook. Καταγράφονται 190 οργανώσεις, οι περισσότερες στις ΗΠΑ.

Πρόσφατα ιδρύθηκε το κίνημα Stop Islamization of Europe (δηλαδή Σταματήστε την Ισλαμοποίηση της Ευρώπης ή SIOE) το οποίο είναι δανέζικης προέλευσης και δραστηριοποιείται εντονότερα στη Βρετανία. Ακόμη πιο πρόσφατη είναι η διεύρυνσή του σε Stop Islamization of Nations (δηλαδή, Σταματήστε την Ισλαμοποίηση των Εθνών ή SION) που σχεδιάζει ιδρυτική συγκέντρωση το φθινόπωρο στη Νέα Υόρκη, κοντά στην επέτειο των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.

Πλέον η Ακροδεξιά χρησιμοποιεί διαδραστικές λίστες ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ιντερνετικά forum συζήτησης, βίντεο στο YouTube και, βεβαίως, τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook.

Αντρέα Μαμόνε, Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Κίνγκστον
Λύκοι μιλούν με γλώσσα προβάτων
«Αφήνοντας κατά μέρος τις επιπτώσεις της μετανάστευσης, η άνοδος της άκρας Δεξιάς οφείλεται στο ότι φαινομενικά υιοθέτησε έναν πιο μετριοπαθή πολιτικό λόγο και εγκατέλειψε τις αναφορές σε ένα πιο ακραίο, εμφανώς φασιστικό ή νεοφασιστικό, παρελθόν. Θεωρώ όμως ότι αυτά τα κόμματα συνεχίζουν να αποτελούν αυθεντικές περιπτώσεις νεοφασισμού και δεν είναι απλώς "λαϊκιστικά" ή "εθνικιστικά-λαϊκιστικά"» λέει στο «Βήμα» ο Αντρέα Μαμόνε, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Κίνγκστον στο Λονδίνο, ο οποίος επιμελήθηκε το βιβλίο «Mapping the Extreme Right in Contemporary Europe» («Χαρτογράφηση της Ακροδεξιάς στη σύγχρονη Ευρώπη», εκδόσεις Routledge).

Πιστεύει ότι «οι ταμπέλες που χρησιμοποιούμε κατά κόρον δεν είναι ουδέτερες αλλά έχουν σημαντικές πολιτικές επιπτώσεις. Η ευρεία χρήση του όρου "λαϊκιστικός" μεταμφιέζει τη φασιστική φύση των ακροδεξιών κομμάτων και παίζει ρόλο στη νομιμοποίησή τους».

Ο κ. Μαμόνε αναφέρεται στη Βρετανία την οποία πολλοί επαινούν ως τη «μοναδική μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα που δεν διαθέτει κανένα αξιόλογο ακροδεξιό κόμμα». Ομως από το 1999, που ανέλαβε το Βρετανικό Εθνικό Κόμμα (BNP) ο Νικ Γκρίφιν, απόφοιτος του Κέιμπριτζ και ευρωβουλευτής από το 2009, προσπάθησε να μετριάσει τη βίαιη εικόνα του. «Κατήργησε τον ανοιχτά ρατσιστικό λόγο που ήταν συνδεδεμένος με την παλαιά εικόνα του ΒΝΡ.

Ο όρος "ράτσα" αντικαταστάθηκε από τον όρο "ταυτότητα". Το πρότυπο του Γκρίφιν ήταν ο Ζαν-Μαρί Λεπέν».

Για παράδειγμα, από τον γάλλο ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου, το ΒΝΡ, και άλλα ακροδεξιά κόμματα εμπνεύστηκαν το αντίδοτο στις «θετικές διακρίσεις» (δηλαδή στις ποσοστώσεις για τη συμπερίληψη όλων στην εκπαίδευση, στην αγορά εργασίας και άλλού): δεν είναι άλλο από την «preference nationale», την «εθνική προτίμηση», το οποίο σημαίνει εύνοια για τους εγχώριους κατοίκους και συνεπαγόμενο αποκλεισμό των μεταναστών και των απογόνων τους. Για να κάνει τον διαχωρισμό ανάμεσα στους Βρετανούς και τους μετανάστες που έχουν τη βρετανική υπηκοότητα, «το ΒΝΡ χρησιμοποιεί το επίθετο "αυτόχθονας" και αναφέρεται στους λευκούς Βρετανούς ως "γηγενείς κατοίκους της χώρας"» προσθέτει ο κ. Μαμόνε. Τελικά από τρεις δημοτικούς συμβούλους που το ΒΝΡ κατάφερε να εκλέξει το 2002, έφθασε τους 53 το 2006 και έλαβε περισσότερες από μισό εκατομμύριο ψήφους στις βουλευτικές εκλογές του 2010.

Οι δημοτικές εκλογές, κατά τον κ. Μαμόνε, αποτελούν τον Δούρειο Ιππο της Ακροδεξιάς. Αλλά εκεί φαίνεται και το πραγματικό πρόσωπό της. «Επικεντρωνόμενο στις τοπικές ανησυχίες, το ΒΝΡ κατάφερε να αναδειχθεί σε σεβαστό πολιτικό παίκτη σε ορισμένες περιοχές της Βρετανίας ενώ πανεθνικά συνεχίζει να αποτελεί παρία και φέρει την ταμπέλα του φασιστικού. Τα εξτρεμιστικά κόμματα αισθάνονται πιο ελεύθερα να εκφράσουν τις πραγματικές απόψεις τους στο τοπικό επίπεδο».

Αντώνης Ελληνας, Πολιτικός Επιστημώνας
«Η Χρυσή Αυγή δεν είναι παροδικό φαινόμενο»
Στο ζήτημα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες, που ξέσπασε το 2000 και δίχασε τα κόμματα, τοποθετεί την αρχή της ανόδου της σύγχρονης Ακροδεξιάς στην Ελλάδα ο Αντώνης Ελληνας, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου. Θυμίζει ότι τότε αποχώρησε ο Γ. Καρατζαφέρης από τη Νέα Δημοκρατία και ίδρυσε τον ΛΑΟΣ. «Με τον ΛΑΟΣ δημιουργήθηκε η τάση αυτή η οποία σχετίζεται με ζητήματα εθνικής ταυτότητας» λέει μιλώντας στο «Βήμα». Οταν η ΝΔ ανέβηκε στην εξουσία και άρχισε να αντιμετωπίζει δυσκολίες, ανασκάλεψε θέματα όπως το Μακεδονικό και τα βιβλία Ιστορίας (που επίσης δίχασαν για τον τρόπο που παρουσίαζαν την καταστροφή της Σμύρνης).

Ο κ. Ελληνας - του οποίου το βιβλίο «The Media and the Far Right in Western Europe» (δηλαδή «Τα μέσα ενημέρωσης και η άκρα Δεξιά στη Δυτική Ευρώπη», εκδόσεις Cambridge University Press) είναι υπό έκδοση στα ελληνικά - θεωρεί ότι τα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα έχουν δώσει δυσανάλογα μεγάλη προβολή στον ΛΑΟΣ.

«Η τάση υπήρχε αλλά τελευταίως ενισχύθηκε λόγω του αντιμεταναστευτικού ρεύματος το οποίο προσπαθούν διάφοροι να εκμεταλλευτούν» λέει. Η άνοδος της Ακροδεξιάς οφείλεται επίσης σε μεγάλο βαθμό στην κατάρρευση της νομιμότητας του πολιτικού συστήματος, που επισπεύσθηκε με τα μνημόνια.

«Στην Ελλάδα σήμερα αρχίζει να παρουσιάζεται μια πιο καθαρόαιμη άκρα Δεξιά. Ο ΛΑΟΣ ξεκίνησε πιο ακραίος αλλά, όταν προσάρτησε το κόμμα του Μ. Βορίδη και του Κ. Πλεύρη και δεν είχε πλέον ανταγωνισμό από τα δεξιά του, μετρίασε τις θέσεις του». Κατά τον κ. Ελληνα, «η περίπτωση της Χρυσής Αυγής δεν είναι αντίστοιχη με του Γ. Καρατζαφέρη που είχε δικό του κανάλι. Η Χρυσή Αυγή ανέβηκε χωρίς ιδιαίτερη προβολή αλλά έχοντας πυρήνες στις γειτονιές. Το πρόγραμμά της είναι ακραίο και σχεδόν ταυτίζεται με τη βία. Προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την κατάρρευση του κράτους, την κατάρρευση της αστυνόμευσης».

Θεωρεί ότι η άνοδος της Χρυσής Αυγής «ενδεχομένως δεν είναι παροδικό φαινόμενο».Ενώ ο ΛΑΟΣ, «που δεν έχει οργανωτικές δομές και στηρίζεται σε ένα άτομο, ίσως καταρρεύσει».

Η προσπάθεια αυτή της Χρυσής Αυγής να καλύψει το κενό των κρατικών υπηρεσιών αποτελεί νέο φαινόμενο για την Ακροδεξιά. Κατά τον κ. Ελληνα, παραπέμπει στη δράση της Χεζμπολάχ στον Λίβανο η οποία εδραιώνεται προσφέροντας στον κόσμο υπηρεσίες που κανονικά θα τις προσέφερε το κράτος.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  29/04/2012 05:45 στο tovima.gr